SOLIDAIR WONEN

Hoofdstuk VI - Haalbaarheid
Voor- en nadelen van het eerste model (open type) volgens de experten
p 112
VOORDELEN
Als er geen regels zijn, zullen spontaniteit en
‘er zin in hebben’ op de eerste plaats komen en
voorafgaan aan een eventuele regelgeving.
Kraakpanden kunnen worden erkend als vormen
van solidair wonen (via het vorderingsrecht of
precaire huur)
Dankzij dit model, dat beantwoordt aan de grote
verscheidenheid op het terrein, kan de rijkdom
van die diversiteit behouden blijven.
Zo hoeft niemand buiten deze voorziening te vallen.
Het integratie-effect speelt hier maximaal. In
het andere geval zou de voorziening zelf marginaliserend
gaan werken.
Soms zal economische solidariteit de enige vorm
van solidariteit zijn, maar dat is dan toch al mooi
meegenomen.
Dit model bevordert echt de creatie en het behoud
van sociale banden.
NADELEN
Administratieve willekeur: als er geen regels zijn,
is er ook geen objectieve zekerheid.
Wie bepaalt – en volgens welke criteria – wie
de persoon in bestaansonzekerheid zal zijn op
grond van wiens aanwezigheid het pand als
solidaire wooneenheid wordt erkend? Zal
iemand gedoemd zijn om ‘de bestaansonzekere
van dienst’ te zijn (en te blijven omdat het pand
anders zijn statuut verliest)?
Er zullen zich talrijke misbruiken voordoen: te
hoge bezettingsgraad van de vertrekken, overbevolking,
huisjesmelkers...
Het gevaar is niet denkbeeldig dat men de normen
voor huisvesting en hygiëne aan zijn laars
lapt en dat de menselijke factor zo veel aandacht
krijgt, dat men de woondimensie uit het oog verliest.
Sommigen zouden dit kunnen aangrijpen om de
bestaande regelgeving te omzeilen. Voorbeeld:
een bejaardentehuis probeert zich als solidaire
wooneenheid te laten erkennen zonder te moeten
voldoen aan alle voorwaarden van een rusthuis
of rust- en verzorgingstehuis.
Met dit model zal de geloofwaardigheid van het
concept van solidair wonen verminderen. Het zal
immers gebruikt worden door de institutionele
structuren en dat zal op termijn de basisidee gewoon
kapotmaken.
Aanvullende opmerkingen:
• men zou een onderscheid moeten maken tussen ‘woonplaats’ en ‘domicilie’. Sommige mensen zouden
wel eens hun domicilie kunnen nemen in een solidaire wooneenheid om zo de voordelen van
het statuut van alleenstaande te genieten terwijl ze eigenlijk elders wonen. Dus spreken we beter
van ‘woonplaats’ dan van ‘domicilie’;
• het project beperken tot meerderjarigen is te eng: er zijn ook andere situaties waarmee rekening
dient gehouden.
Eindverslag Solidair Wonen