varIaBeL Loon en aandaChTspunTen BIj de ToeKennIng van ...

TSR
RDS
RECHTSLEER
DOCTRINE
aan 1/12 van 92 pct. van het brutoloon der maand waarin de vakantie ingaat
(artikel 38). Voor wat betreft het loon dat “variabel” is, heeft de werknemer
het recht op vakantiegeld dat gelijk is aan het dagelijks gemiddelde der
brutobezoldigingen die verdiend werden gedurende elk der twaalf maanden
die de maand waarin de vakantie genomen wordt voorafgaan (artikel
39). Wanneer het loon deels vast en deels variabel is, worden voor het vast
gedeelte de bepalingen van artikel 38 toegepast en voor het veranderlijk
gedeelte de bepalingen van artikel 39.
De concrete toepassing van deze bepalingen heeft in het verleden reeds
voor de nodige discussies gezorgd in de rechtsleer en de rechtspraak. Met
name was er discussie over het begrip “variabel loon”. Zo bestond er onder
meer onduidelijkheid of vakantiegeld ook verschuldigd was op premies en
bonussen die niet iedere maand werden toegekend. Voor een uitgebreide
bespreking hiervan, verwijzen wij naar de rechtsleer die in dit verband verschenen
is en waarin voornoemde ontwikkelingen tevens aan bod zijn gekomen
(30).
Deze discussie leidde onder meer tot het invoeren van een omschrijving van
het begrip “variabel loon”, namelijk “de veranderlijke premies waarvan de
toekenning gekoppeld is aan een beoordeling van de prestaties van de bediende,
aan zijn productiviteit, aan het resultaat van de onderneming of van
een afdeling ervan of aan ieder criterium dat de betaling ervan onzeker en
wisselend maakt, ongeacht de periodiciteit of het ogenblik van de betaling
van deze premies.” (31)
14. De rechtspraak, en zeker het Hof van Cassatie, heeft de precieze draagwijdte
van de notie “variabel loon” verder verduidelijkt. Zo stelde het Hof
van Cassatie in een arrest van 18 september 2006 dat voor de toepassing
van bovenvermeld artikel 39 loon als veranderlijk moet worden beschouwd
“wanneer de toekenning ervan als loon, dit is als tegenprestatie van de in
de arbeidsovereenkomst bedongen arbeid, afhankelijk is van criteria die de
(30) A. HOSTE, “Vakantiegeld variabilis horribilis”, Or. 2007, 115 e.v.; M. DE VOS, “De
loonbegrippen ter berekening van vakantiegeld voor bedienden na het Koninklijk
Besluit van 18 februari 2003”, JTT 2003, 169-171; H. VAN HOOGENBEMPT, “Vakantiegeld
en variabele premies” in D. RYCKX en J. NIETVELT (eds.), Actuele problemen
van jaarlijkse vakantiegeld, Antwerpen, Intersentia Rechtswetenschappen, 2001, 79-
97.
(31) Artikel 39, 6° Vakantie-KB. Dit artikel werd ingevoerd door het koninklijk besluit
van 1 maart 1999 en gewijzigd door het koninklijk besluit van 28 april 1999 tot wijziging
van het koninklijk besluit van 30 maart 1967 tot bepaling van de algemene
uitvoeringsmodaliteiten van de wetten betreffende de jaarlijkse vakantie van de
werknemers.
277