varIaBeL Loon en aandaChTspunTen BIj de ToeKennIng van ...

TSR
RDS
RECHTSLEER
DOCTRINE
De Arbeidsrechtbank oordeelde bijgevolg dat, aangezien de bonus tot doel
had de werknemer te belonen voor zijn trouw aan de onderneming, er
sprake was van een eventueel recht. De anciënniteit maakte een essentieel
onderdeel uit van het recht op de bonus. Bijgevolg is er geen sprake van een
schending van bovenvermeld artikel 6 en is de voorwaarde geldig.
51. Een nauwkeurige formulering van de toekenningsmodaliteiten en doelstellingen
van de bonus, kan dan ook van groot belang zijn bij de beoordeling
van de geldigheid ervan.
2.5. Alternatieve verbintenis
52. De bonus kan ook worden toegekend in het kader van een alternatieve
verbintenis, in overeenstemming met artikel 1189 BW e.v. Bij een dergelijke
verbintenis is de schuldenaar van de verbintenis van zijn schuld bevrijd
door de levering van één van de twee zaken die in de verbintenis begrepen
zijn. Ofschoon een dergelijk beding een zekere gelijkenis vertoont met het
wijzigingsbeding, wordt ze in de rechtsleer aanvaard in arbeidsbetrekkingen
(106).
Partijen kunnen bijvoorbeeld voorzien dat de werkgever, als schuldenaar,
de keuze zal hebben om op een bepaald tijdstip aan de werknemer hetzij
een bonus toe te kennen, hetzij een verhoging van diens vast loon of hem
te promoveren naar een hogere loonschaal.
Tegelijkertijd dient te worden opgemerkt dat het aantal keuzemogelijkheden
beperkt moet zijn voor de werkgever. Wanneer de keuzevrijheid voor
de werkgever te groot is, kan er immers sprake zijn van een – verboden –
wijzigingsbeding (cf. supra, randnummer 35) (107).
3. Eenzijdige verbintenis en toekenning van het variabel loon
53. Het variabel loon wordt niet noodzakelijk overeengekomen, maar kan
ook het voorwerp uitmaken van een eenzijdige beslissing vanwege de werkgever.
De werkgever kan zichzelf hiertoe al dan niet op voorhand verbinden.
Indien de werkgever zich hiertoe niet op voorhand heeft verbonden,
is er sprake van een eenzijdige toekenning van variabel loon, zonder enige
(106) P. HUMBLET, “Het ius variandi: what’s in a name”, RW 1994-95, 242.
(107) M. DE VOS, “Variabele beloning: een roos met vele doornen”, Personeelszaken 2001,
21; W. VAN EECKHOUTTE, “De ondraaglijke onveranderlijkheid van de arbeidsovereenkomst”
in W. VAN EECKHOUTTE en M. RIGAUX (red.), Sociaal recht: niets dan
uitdagingen, Gent, Mys & Breesch, 1996, 23.
299