varIaBeL Loon en aandaChTspunTen BIj de ToeKennIng van ...

TSR
RDS
RECHTSLEER
DOCTRINE
zijn. Dit neemt natuurlijk niet weg dat de afwezigheid van de werknemer,
om wat voor redenen ook, er wel toe kan leiden dat bepaalde doelstellingen
waarop een bonus wordt gebaseerd, niet worden behaald. Op zich vormt
dit geen discriminatie. Echter, wanneer de afwezigheid wegens ziekte, los
van enige invloed op het behalen van bepaalde doelstellingen of het leveren
van bepaalde prestaties, als rechtstreeks toekenningscriterium van variabel
loon wordt gebruikt, dan kan een dergelijk criterium wel beschouwd
worden als strijdig met de antidiscriminatiewetgeving (70).
1.3. Afwezigheid van toekenningscriteria
31. Bepaalde bonusplannen voorzien in de toekenning van een variabel
loon zonder dat zij evenwel concreet de toekenningscriteria ervan vastleggen.
Deze criteria dienen dan achteraf hetzij in onderling overleg, hetzij
eenzijdig door de werkgever te worden bepaald.
De geldigheid van een dergelijk beding is reeds in de rechtsleer in vraag
gesteld. Zo werd gewezen op een strijdigheid met de artikelen 1108 en 1129
BW (71). Een overeenkomst dient immers een bepaald voorwerp als inhoud
van de verbintenis te hebben om geldig te zijn. De verbintenis moet tot
voorwerp hebben een zaak die ten minste ten aanzien van haar soort bepaald
is. De hoeveelheid van de zaak mag onzeker zijn, mits deze hoeveelheid
nader bepaald kan worden. Indien de werkgever bovendien eenzijdig
de mogelijkheid heeft om de toekenningsmodaliteiten te bepalen of te wijzigen,
kan het beding tevens in strijd worden geacht met artikel 25 Arbeidsovereenkomstenwet,
wanneer de toekenning van de bonus zelf deel uitmaakt
van een overeenkomst tussen de partijen (cf. infra, randnummer 35).
32. Ten slotte stelt zich ook de vraag op welke wijze het variabel loon dient
bepaald te worden indien geen nadere toekenningscriteria worden vastgesteld.
Zoals hierboven reeds opgemerkt, heeft de rechtbank in principe niet de
mogelijkheid om zich in de plaats te stellen van de discretionaire bevoegdheid
van de werkgever (cf. supra, randnummer 25). In dezelfde zin zal de
rechtbank in principe evenmin tussenkomen indien de toekenningscriteria
dienden bepaald te worden in onderling overleg. In een arrest van het Arbeidshof
van Brussel van 8 december 2009 hadden de werknemer en werkgever
geen overeenstemming kunnen bereiken over de jaarlijkse “targets”,
(70) Zie echter: Arbh. Antwerpen 3 september 2008, www.juridat.be.
(71) S. STENUICK, De Bonussen, Mechelen, Kluwer, 2009, 45; contra W. VAN EECKHOUT-
TE, “De ondraaglijke onveranderlijkheid van de arbeidsovereenkomst” in W. VAN
EECKHOUTTE en M. RIGAUX (red.), Sociaal recht: niets dan uitdagingen, Gent, Mys
& Breesch, 1996, 14.
287