Niederländer im Ostseeraum und der Deutsche Orden - oops

244
de orde ook actief in het latere Roemenië en langs de Middellandse
zee.
Naast de traditionele strijd in het Heilige Land voerde de orde
ook oorlog tegen heidenen in Oost-Europa. Tijdens deze succesvolle
oorlogen verwierf men veel landbezit door schenkingen
en veroveringen. De belangrijkste tegenstanders voor de
orde in Noordoost-Europa waren Polen en Litouwen. Bij de
strijd tegen hen steunden de troepen van de orde, net als in het
Heilige Land, op de hulp van kruisridders uit de rest van
Europa. Naast Duitse, Franse en Engelse ridders waren ook
Hollandse en Gelderse edelen regelmatig aanwezig tijdens
deze veldtochten.
In 1291 wordt Acco, op dat moment het laatste Christelijke bolwerk
in het Heilige land, veroverd door de Mamlukken. De
Duitse Orde wordt daardoor verplicht haar vestigingen in het
Heilige Land op te geven en vestigt zich in Venetie. Omdat de
orde zich vanaf dat moment echter steeds meer gaat richten op
het Oost-Europese gebied werd in 1309 het hoofdkwartier verplaatst
naar het Pruissische Mariënburg. Door de hoge dichtheid
van bezittingen daar en de hiërarchische organisatie van
de orde kon zij daar heersen als een soeverein. Het hoogtepunt
van deze Pruisische ordestaat was in de veertiende eeuw.
Het Pruisische ordesgebied werd geleid door de hoogmeester
zelf. Dit in tegenstelling tot Lijfland waar een landmeester aan
het hoofd stond. De hoogmeester stond aan het hoofd van de
orde en had zijn residentie eerst in Jeruzalem, Venetië en later
in Mariënburg. Onder de hoogmeester regeerde de landmeester.
Deze stond aan het hoofd van een geografisch gebied,
zoals bijvoorbeeld Palestina, Armenië, Sicilië, Pruisen, Lijfland