Niederländer im Ostseeraum und der Deutsche Orden - oops

246
edelen regelmatig aanwezig tijdens deze veldtochten. Vooral in
de veertiende eeuw waren de graven van Holland, Gelre en
Oostervant frequente deelnemers. Graaf Willem IV van Holland
heeft drie maal en hertog Willem van Gelre en Gulik heeft tussen
1383 en 1400 zelfs zeven maal Pruisen bezocht. 8
De laatste reis van deze hertog in de winter van 1399/1400
markeert tegelijkertijd de laatste kruistocht van een Nederlands/Nederrijnse
vorst naar Pruisen. 9 Steeds minder Westeuropese
vorsten voelden zich aan het eind van de veertiende
eeuw namelijk nog geroepen de strijd aan te gaan in Pruisen
en Lijfland. De Duitse Orde wordt steeds meer afhankelijk van
Duitse kruisvaarders en hun eigen broeders. Vooral als de
Grootvorst van Litouwen zich in 1385 tot het Christendom bekeert,
loopt het snel af met de kruistochten. De koning van
Polen en de grootvorst van Litouwen werden door West Europa
als katholieke vorsten geaccepteerd. De strijd van de Duitse
Orde in Pruisen was vanaf dat moment geen heilige oorlog
meer. 10
Op 15 juni 1410 wordt het leger van de Duitse Orde verslagen
door een gecombineerd leger van Polen en Litouwen bij Tannenberg.
Bij deze slag had het ordeleger slechts de steun gekregen
van enkele Duitse kruisvaarders. Er was geen enkele
Franse, Engelse of Nederlandse ridder meer aanwezig geweest.
Ook de broodnodige versterkingen na de nederlaag
kwamen alleen nog maar van Duitse vorsten. Deze krijgshulp
duurde nog tot 1422, toen was ook dat afgelopen. Vanaf dat
8 W. PARAVICINI: Die Preußenreisen des Europäischen Adels, Bd. 1, Sigmaringen
1989, p. 55-66.
9 Ibidem, p. 65.
10 E. CHRISTIANSEN: The Northern Crusades. The Baltic and the Catholic
Frontier 1100-1525, London 1980, p. 219-33.