Niederländer im Ostseeraum und der Deutsche Orden - oops

277
heid te zeggen. 14 Het is namelijk ook mogelijk Buinen als
plaats van herkomst aan te wijzen en een verband te leggen
met een “Ludeloff Buning”, vermeld in 1317, en andere leden
van dit geslacht in de veertiende eeuw. 15 Het is echter zeer
lastig om in dit verband definitieve uitspraken te doen. Gelet op
de verschillende achtervoegsels Bunne, Buin en Buning, moet
voorzichtigheid worden betracht met het zonder meer toewijzen
aan Bunne of Buinen. De telkens voorkomende voornaam
Ludolf maakt het echter weer verleidelijk om ze allen onder
dezelfde persoon of familie te scharen. Een “Liudolfi de Bunne”
treedt nog op in 1276 als scheidsman in een geschil tussen het
klooster Assen en de buren van Dalen. 16 Als dit dezelfde
Ludolf is als de latere landcommandeur dan betekent dit dat hij
in 1276 nog niet was toegetreden tot de Duitse Orde.
De vermeldingen van Ludolf van Bunne als ordebroeder, die in
de balijekroniek daargelaten, zijn in 1300 en 1301 toen hij als
commandeur van Utrecht optrad. 17 Als we deze gegevens vergelijken
met de balijekroniek, ontstaat echter een probleem.
Zoals eerder vermeld, was Ludolf van Bunne volgens de balijekroniek
de vijfde landcommandeur. Hij zou de opvolger zijn geweest
van Dirk van der Horst (de derde landcommandeur) en
Gijsbrecht van Goye (de vierde landcommandeur). Ludolf werd
opgevolgd door Dirk van Holland. Dirk van der Horst trad in
14 Oorkondenboek van Groningen en Drente l (1896), Nr. 123.
15 Ibidem, Nr. 256. J. HUIZINGA: Het oudste patriciaat en de immigratie in de
stad Groningen omstreeks 1430, in: Groningse Volksalmanak voor het
jaar 1910. Jaarboekje voor geschiedenis, taal- en oudheidkunde der
provincie Groningen1909, p. 228.
16 Oorkondenboek van Groningen en Drente l, (1896) Nr. 148.
17 “Wi breder Ludolph van Bunne, commendur, ... ”. Archieven der ridderlijke
Duitsche Orde l, (vgl. noot 2), Nrs. 288 en Oorkondenboek van het
Sticht Utrecht V, Den Haag 1959, Nr. 3022.