jaargang 4 nr. 2 juni 1993 - Zoogdierwinkel

waar de soort tot in de jaren zeventignog lTIaar nauwelijks voorkwaITI, wordennu op veel roestplaatsen tientallenschedelresten van huisspitsmuizengeplozen (zelfs in braakballen vanransuilen).Vaak blijkt een eenmalige braakbalvondstvan een onverwachte zoogdiersoortin een bepaald gebied nietop zichzelf te staan. Pas na vele jarenonderzoek wordt de soort vaak uiteindelijkook door Iniddel van vangstenmet inloopvallen vastgesteld. Zo werdde ondergrondse woelmuis op Zuid­Beveland reeds in 1954 in schedelrestenvan braakballen aangetroffen, terwijlhet vOOrk0l11en pas in 1989 doornliddel van vangsten kon worden aangetoond.Lange tijd werd er van uitgegaandat de ransuilen op Beveland deondergrondse woelmuizen inZeeuwsch-Vlaanderen benlachtigden.Een achteraf gezien nogal ver gezochteverklaring; ransuilen op Beve-Het pluizen van braakballen is secuur werk.Foto Rogier Langeland zullen naar alle waarschijnlijkheidniet de moeite nemen steeds deWesterschelde over te vliegen alvorenste gaan jagen.Noordse woelmuizen werden voorhet eerst in 1990 in de LoosdrechtsePlassen gevangen, terwijl de soort alsinds de jaren vijftig meerdere malenin braakballen uit deze OlTIgeving wasaangetroffen (onder meer Mostert,1990).Ook het onderzoek naar de tweenauw verwante soorten bosspitsnluizen,de gewone en de tweekleurigebosspitsn1uis, is voor het overgrotedeel gebaseerd op braakballenonderzoek.Het onderscheiden van bosspitsmuizenop grond van schedelrestenis pas halverwege de jaren tachtigop gang gekomen en heeft dus nogeen grote achterstand in vergelijkingmet de meeste andere kleine zoogdie-