Taakherschikking en taakverdeling in de huisartsenpraktijk

2. DE ZORGVRAAG IN DE HUISARTSPRAKTIJKDe navolgende passage beschrijft de kenmerken van de zorgvraag in de huisartspraktijk, ende mogelijkheid en wenselijkheid die een drietal auteurs hebben gezien om taken van dehuisarts aan anderen in de huisartspraktijk over te dragen, om tot verbetering van de zorgverleningen substantiële taakverlichting van de huisarts te komen.Timmers e.a. 5 wijzen er in hun artikel op dat 80% van de consulten in de huisartspraktijk bestaatuit kortdurende zorg met een omvang van gemiddeld 1.5 contact. Het gaat daarbij volgenshen voor een groot deel over niet-complexe aandoeningen met betrekking tot huid,luchtwegen en kleine traumata van het bewegingsapparaat. 20% van de huisartsenzorgwordt besteed aan chronische aandoeningen, zoals hypertensie, diabetes en astma/COPD.Timmers e.a. hebben berekend dat wanneer praktijkondersteuners 3 van de 4 contacten perjaar voor diabeteszorg van de huisarts overnemen, de helft van het aantal contacten voorastmapatiënten en 2 van de 3 contacten per jaar voor COPD-patiënten, dit zou leiden tot eenvermindering van de werkbelasting van de huisarts van minder dan drie procent. Het delegerenvan taken (3 van de 4 contacten) op het gebied van de controle van hypertensie, inclusiefhet opsporen van hoogrisicopatiënten en begeleiding van patiënten met hartfalen (vaakook de taak van de praktijkassistente, zie hoofdstuk 3) zou maximaal 7.2% taakverlichtinggeven. Gezien de beperkte capaciteitswinst die zo ontstaat, en de (ruime) mogelijkheden dieer zijn op het gebied van de kortdurende zorg, pleiten zij er voor om de ‘ervaren praktijkassistenteop te plussen tot praktijkondersteuner/nurse practitioner voor kleine kwalen’.Uit het onderzoek van Ebbens 6 komt naar voren dat tussen de 24% en 38% van het dagelijksaanbod aan hulpvragen opgevangen zou kunnen worden door een praktijkondersteuner, ‘dievoor meer taken is opgeleid dan het begeleiden van chronisch zieken’. Ook hier betreft hetveel taken die in de praktijk (inmiddels) door praktijkassistenten worden uitgevoerd (o.a.wratten en uitstrijkjes) dan wel later zijn gaan behoren tot het takenpakket van NP’s (bijvoorbeeldbovenste-luchtweginfecties, zie hoofdstuk 3).Laurant e.a. 7 tenslotte constateren dat op het gebied van aandoeningen als COPD, astma,dementie en kanker, en voor patiënten op een wachtlijst voor een verzorgings- of verpleeghuis,de praktijkverpleegkundige niet alleen de chronische zorg kan verlenen, maar ook decomplexe zorg. Ook in deze beschrijvingen gaat het (deels) om (mogelijke) taken van depraktijkassistente of POH (longfunctiemetingen, bloeddrukmetingen, wondcontroles), danwelvan de NP, zoals op het gebied van medicijngebruik.Sedertdien is er veel geschreven over het (beoogde) takenpakket van praktijkassistenten envan de ‘nieuwe functies’ POH’s en NP’s. Het volgende hoofdstuk geeft daarvan een overzicht.Dat daarmee nog niet alle spraakverwarring en verschil in opvattingen verdwenen zijnblijkt uit een recent artikel over de assistente en de ‘praktijkverpleegkundige’ 8 .5 Timmers, A.P. e.a. (2002): ‘Een deskundig alternatief; praktijkondersteuner moet vooral kleine kwalenbehandelen’, Medisch Contact 57 nr. 466 Ebbens, E. (2002): Delegeren in de huisartspraktijk; praktijkondersteuner kan kwart van de hulpvragenopvangen’, Medisch Contact 57 nr. 127 Laurant, M. e.a. (2002): ‘Welke ondersteuning kan een praktijkverpleegkundige de huisarts bieden?’,Huisarts & Wetenschap 45 (12)8 Brugge, A. ter, R. Helsloot en C. In ’t Veld (2006): ‘Ruim baan voor de praktijkverpleegkundige’, MedischContact 61 nr. 99