Taakherschikking en taakverdeling in de huisartsenpraktijk

• De NP’s zijn gericht op de diagnostiek van de chronische ziekten, en op de diagnostieken behandeling van (acute) ‘kleine kwalen’. Deze kunnen zich ook bij chronisch ziekenvoordoen. NP’s richten zich doorgaans op klachten op het gebied van KNO, hoesten,dermatologie, het bewegingsapparaat, urologie/gynaecologie en geriatrie; een en anderis afhankelijk van de populatie van de praktijk. In de deelnemende praktijken horen depatiënten met hoofdpijn ook tot het aandachtsgebied van NP’s.• De huisartsen zijn gericht: op de diagnostiek en de complexe aspecten van de behandelingvan de chronisch zieken; op de complexe aspecten van de acute ‘kleine kwalen’; enop de complexe aandoeningen. Bij afwezigheid van de NP neemt de huisarts het takenpakketvan de NP op zich.Triage en planningEr wordt in elk van de praktijken naar gestreefd om patiënten zo snel mogelijk bij de juistezorgverlener te plaatsen en daar ook te houden. In de acute fase is het bij ‘nieuwe’ patiëntenniet altijd onmiddellijk duidelijk welke diagnose van toepassing is, en vindt een sorteringplaats op basis van klachten. Een goede triage door de assistente is voor een goede toegeleidingvan zeer groot belang. Daarnaast ondersteunt de wijze van planning een nauwkeurigetaakverdeling; zo zijn de spreekuren van de POH’s in één van de praktijken volgeplandmet vervolgcontroles van patiënten, en is het dus niet mogelijk (en niet de bedoeling) om bijvoorbeeldacute klachten van chronische patiënten in hun spreekuur op te nemen.Overlap assistente en POHEr blijkt sprake van overlap tussen de takenpakketten van de (meer gespecialiseerde) praktijkassistenteen de POH, en tussen de POH en de gespecialiseerde verpleegkundige.Praktijkassistenten met aanvullende specialisatie voeren - meer dan assistenten zonder dezespecialisatie - zelf diagnostisch onderzoek uit, zoals spirometrie, en zijn middels eigencategorale spreekuren meer betrokken bij periodieke controles, behandelingen, het gevenvan gezondheidsadvies en –voorlichting, en eventueel verwijzingen op het gebied van bijvoorbeeldhypertensie en diabetes. Daarmee vervullen zij ook een deel van het (beoogde)takenpakket van de POH. Complementair aan de assistente voor wat betreft de chronischzieken lijkt in die situatie de gespecialiseerde verpleegkundige (diabetesverpleegkundige oflongverpleegkundige) te zijn, bijvoorbeeld afkomstig van de Thuiszorg, en niet de POH.POH’s hebben vaak een opleiding en ervaring als gespecialiseerde verpleegkundige, bijvoorbeelddiabetesverpleegkundige. Dit maakt het inschakelen van (externe) gespecialiseerdeverpleegkundigen overbodig, maar lijkt ook de werkzaamheden van de meer gespecialiseerdepraktijkassistente, respectievelijk de specialisatie van de praktijkassistente, overbodigte maken.Fragmentatie van zorgDoor de gekozen taakverdeling ontstaat er een zekere fragmentatie in het verlenen van zorg.Dit komt bijvoorbeeld tot uiting in de diagnostiek en behandeling van diabetespatiënten (ziede eerdere beschrijving van de taakverdeling). Of de zorg aan diabetespatiënten verleendwordt door huisarts, NP, praktijkassistente, POH of gespecialiseerde verpleegkundige, en inwelke combinatie daarvan, is afhankelijk van de fase waarin patiënten verkeren (is de diagnosegesteld? Zijn patiënten ingesteld?), de activiteiten waar het om gaat (driemaandelijkseof jaarlijkse controles; bepaling cardiovasculair risicoprofiel; glucoseonderzoekof cholesterolbepaling; het instellen op orale medicatie of insuline; patiëntenvoorlichting eninstructie) dan wel de geuite klachten (‘kleine kwalen’, in toenemende mate chronische aandoeningen,dan wel ernstige exacerbaties). Daar komt nog bij dat patiënten voor periodiekecontroles te maken krijgen met bijvoorbeeld podotherapeut, optometrist of oogarts, diëtiste34