magazyn

PACHTER MARTIN EN ZYN ZOON. 6J$la deeze vertelling , geheel ongemerkt , die troostgrondenintevlechten, met welke de vroome, op Godvertrouwende lyderesfe zich in haar lyden had opgericht.Dat werkte zichtbaarlyk. De vrouw, met eenhart uit fyner kleem gevormd , fcheen haar eigen ongelukte vergeeten, en betoonde haar mededogen metde lydende zuster, en prees haar godvruchtig vertrouwenop God, die ook de vader der lydenden is.Dan ik moest nu , hoe fmartelyk my zulks viel,mynen weg verder voortzetten 5 de goede vrouw ende edele arts drukten my hartelyk de hand, en wenschtenmy eene goede reis, hetgeen myeen byzonder aangenaamgevoel verwekte, en nog, na maanden her-Waards, als ik daaraan terug dacht, het hart verwarmde»In het blinde Heidendom , toen de lieden nogaan de Godin Jtino en veele andere Goden en Godinnengeloofden — zo als in vervolg van tyd aan deHeiligen — was 'er eens eene vrouw, die was Priesteresvan Juno , maar een goede braave vrouw, endie had twee zoonen, een paar beste jongens, de eeneheette Cleobis , en de andere Biton. Nu ziet , dePriesteres moest eens in den tempel van Juno komen.Maar om te gaan was zy te oud, en zy had geenepaarden noch muildieren , die haar hadden kunnentrekken. Wat deeden toen haare beide zoonen? Diefpanden zich beiden voor den wagen en voerden haarelieve moeder naar den tempel. Dat deed nu die goedemoeder zo veel vermaak, dat haar de heete traanenlangs de wangen rolden. En toen zy nu in den tempelkwam , bad zy de Godin, haare goede zoonen ,ten