magazyn

848 D E H E R M A N S B E R G »voor myne Cymbriers. Myn gelaat gloeide, en myn hartklopte fterker voor dit gedenkteeken van uwen zegepraal.„ M * * ! " riep ik myne reisgezellen toe," laat ons„ aan de gedachtenis van Herman offeren!" Wyvlyden ons in de fchaduwe van den oudften eik op defchoonfte plaats van den rug des bergs neder. Ikhaalde myn fluit voor den dag, en fpeelde een marschvan SCHULZ, die door den echo vergezeld wierd. Ditverraschtte M * * , en myn gevoel was zo hoog geftegen,dat ikzelfsdoordeezehevigedriftverraschtwierd.Ik offerde , ik weet niet meer wat, maar het lieffte datik by my had. Myne traanen ftroomdeu in dit heiligegevoel. M * * ftortte in myne armen. Zo omhelzenDuitschland en Denemarken eikanderen.De wolken verfpreidden zich ; zy zweefden overde bergen, en de zon trad in haar alles verhelderendenglans te vourfchyn. De vogelen zongenlievelyker in het verlichte bosch. Alles lachtemy aan , en het was rondom ons , gelyk in hethart van den man, waaruit alle kleine hartstochtenvoor de zegenpraalende liefde der menschlteid geweekenzyn. Hoe is het mogelyk, riep ik uit, datmenfchen eikanderen vreezen, verachten, haaten,vervolgen! Menfchen tegen menfchen ! Volken tegenvolken ! Onbegrypclyke tegenftrydigheid op eenfchouwtooneel, dat door een en dezelfde zonne beftraaldwordt.Duiifchers , Engelfchen , Hollanders, Franfchen,Deenen, Noormannen, Sweeden, Pruisfen, Poolen,Hungaaren, Italiaanen, Spanjaarden, Portugeefen ! Zytgy dan niet alle menfchen, en als menfchen allen gelyk?Ik neem wel verfchillende gedaanten, een verfchillendkoloriet, verfchillende tongvallen waar.Maar,