nummer 5

uitspraak hof van beroep antwerpenin proces demol/de man versus goeman/hermans over het boek “het gevaar demol”I Eric Goeman, Ron Hermans INa zeven jaar procederen is een abrupt en verontrustend einde gekomen door de merkwaardige uitspraak vanHet Hof van Beroep in Antwerpen vandaag.Johan De Mol krijgt niet zijn morele schadevergoeding toegewezen(en ook Filip De Man niet) maar zijn naam wordt wel gezuiverd enhij krijgt het recht (zoals zijn advocaat gevraagd had aan het Hofvan Beroep) om het vonnis te laten publiceren in het dagblad DeMorgen, paginagroot (tussen de 20.000 en 25.000 euro) door deveroordeelde auteurs te betalen.Zeven jaar geleden spande Demol met kompaan De Man eenkortgeding in om het boek uit de handel te krijgen. Hij verloor hetkortgeding.Daarna spanden ze een proces ten gronde in. In 2003 kreeg datproces eindelijk zijn beslag voor de Rechtbank van Eerste Aanleg diede zaak ontvankelijk verklaarde, maar ongegrond. De auteurskregen gelijk.Demol en De Man gingen echter in 2004 in beroep. Dekampioenen van de vrijheid van meningsuiting zijn de eersten omkritische onderzoekers en auteurs te proberen muilkorven.Enkele maanden geleden gaf het Openbaar Ministerie eenpositief advies over de auteurs en het boek aan het Antwerpse Hofvan Beroep. Het advies van de procureur-generaal verklaarde deeisen van Demol en De Man ongegrond en beide auteurs haddenvolgens het Openbaar Ministerie een voldoende zorgvuldigwerkstuk geproduceerd.Vandaag bij de uitspraak hebben de rechters het advies van hetOpenbaar Ministerie naast zich neergelegd.H E T BOEKHet boek “Het gevaar Demol” onderzoekt de achtergronden van de“superflik” Johan Demol (op Vlaams Belang meetings steevastaangekondigd als “Robocop”), die Vlaamse bekendheid krijgt dooreen reportage van het VTM-programma Telefacts en daarnanationale bekendheid omdat hij als politiecommissaris inSchaarbeek ontslagen wordt door de toenmalige Minister vanBinnenlandse Zaken omdat hij gelogen had over zijn verleden bijhet extreem-rechtse Frontde la Jeunesse, daarna afgedaan als een jeugdzonde.De raciale segregatie op een achtergrond van zware sociaaleconomischeongelijkheden maakte van Schaarbeek een idealebiotoop waar Demol zijn ‘law and order’-bedje kon spreiden in eenstrategie van steeds meer repressie tot nultolerantie. Het boeklegde voor het eerst de link tussen een sociaal-economische analyseen de politiek-ideologische strategie van extreem-rechts en JohanDemol. Het boek werd uitgegeven door Uitgeverij EPO.Natuurlijk moeten we ons neerleggen bij de uitspraak van een Hofvan Beroep in een democratische rechtsstaat, maar we hebben welonze bedenkingen over deze uitspraak in een «democratischerechtsstaat».We hebben vier belangrijke bemerkingen en vaststellingen dienogal merkwaardig en ook verontrustend zijn :1. De gapende kloof tussen het advies van het OpenbaarMinisterie en de uiteindelijke beoordeling en uitspraak van het Hofvan Beroep.2. Het Openbaar Ministerie ging in zijn advies aan het Hof uit vande «persvrijheid, het recht op vrije meningsuiting» in eendemocratische rechtsstaat (hetgeen volgens ons een zeer belangrijkdemocratisch principe is) terwijl het Hof van Beroep uitgaat nietvan de vrijheid van meningsuiting, niet van de persvrijheid, maarvan «de eer en de goede naam van Johan Demol». Dat is eenbelangrijke tegenstelling.3. Van de meer dan 100 klachten die verzameld waren door Demolen De Man tegen de auteurs weerhield het Hof van Beroep eruiteindelijk 3 ! Maar op basis van deze drie werd het boek wel als«laster» veroordeeld en Demols «naam gezuiverd». Verontrustendevaststelling : de drie passages zijn volledig gebaseerd op hetofficiële rapport van de Tweede Bendecomissie die maandenlanggewerkt en gewroet heeft. Betekent dat nu dat dit officiële rapportvan het Belgische parlement in de vuilnisbak moet want eigenlijkvanaf vandaag «tot laster» is gedegradeerd ? Het zou misschieninteressant zijn om de reacties van enkele betrokken politicihierover te vernemen.4. Een van de drie gedeeltes waarvoor we veroordeeld wordengaat over het feit dat we Johan Demol een «leugenaar» noemen. Alser nu iets is waarvan we Johan Demol kunnen betichten is toch welhet feit dat hij altijd in alle omstandigheden tot op het laatsteogenblik is blijven «ontkennen» nauwe banden gehad te hebbenmet extreemrechts (en dan gaat het hier over het Front de laJeunesse, een gewelddadige extreemrechtse organisatie die zichspecialiseerde in raids en aanvallen op progressieve boekhandels enlinkse organisaties). Toen hij uiteindelijk zijn banden met Front de laJeunesse «bekende» werd hij door de toenmalige Minister vanBinnenlandse Zaken, Johan Vande Lanotte, geschorst en ontslagenals politiecommissaris van Schaarbeek. Is hij dan geen «leugenaar»of is een leugenaar iets anders?***** *Dit proces is de zoveelste stap in de oorlog van het Vlaams Bloktegen de vrijheid van meningsuiting. Al jaren oefenen ze op allemogelijke manieren druk uit op de media en de journalisten om zeaan banden te leggen, bijv. door een regen recht op antwoorden enprocessen.******Plooien voor de zwijgplicht die het Belang wil opleggen, kan ertoeleiden dat men in de kortste tijd terechtkomt in een maatschappijwaarin men zich moet ‘verantwoorden’ wanneer men de publiekeopinie wil informeren over het extreemrechtse gedachtegoed.Vandaag hebben we een nieuw dieptepunt bereikt in deze strijd.De auteursEric Goeman, voorzitter Democratie 2000, woordvoerder AttacVlaanderenRon Hermans, woordvoerder Groen.■VOOR DE VUIST 55Vrede | nr. 376 | november-december 2005