nummer 5

Francine Mestrum begint haar boek metde zin:“Dit boek is ontstaan uit boosheid enbezorgdheid”.‘Boosheid’ geldt de vermarktingvan de wereld, waar met veel poehanieuwe neoliberale recepten uit de hoedworden getoverd, terwijl dat beleid juistarmoede veroorzaakt. De ‘bezorgdheid’ slaatop de NGO’s die zich laten vangen aan hetverhaal van de ‘armoedebestrijding’ en dienet iets te enthousiast op de plannen alsMDG’s springen.Ik weet niet of die laatste opmerkingterecht is. Het klopt dat de derdewereldbewegingeen campagne bouwt rond deMDG’s, maar als je het recent verschenenNoord-Zuid cahier ‘Millenium doelstellingen.2015: de tijd loopt’ grondig leest, dan merk jetoch wel dat heel wat vraagtekens wordengeplaatst bij de armoedepolitiek van de internationaleinstellingen. Rudy De Meyer van11.11.11 heeft het net als Francine Mestrumover de valkuilen die in de doelstellingen liggeningebakken. Volgens hem zijn de MDG’seen “onvolledige lijst met technisch realiseerbaredoelstellingen op middellange termijn”.Hij hekelt onder meer het sterk onderbelichtenvan Arbeid in de MDG’s en het feit dathet verminderen van de werkloosheid geendoelstellingen vormt. Net als FrancineMestrum stelt hij vast dat de InternationaleArbeidsorganisatie (ILO) die nochtans heelwat werk rond het thema arbeid heeft verricht,blijkbaar miskend wordt.Wat wellicht wel klopt, is dat een aantal(internationale) NGO’s en hun netwerken,gevaarlijk dicht bij de internationale instellingenaanleunen en daardoor dreigen hun kritischezin in te leveren. Bezorgdheid is er ookover de altermondialistische bewegingomdat die er maar moeilijk in slaagt om totconcrete alternatieven te komen. Het gaatdan ook om een zeer heterogene club. Zelffilmbesprekinggeeft Francine Mestrum dan maar een aanzetmet het formuleren van (gerecycleerde)maatregelen en initiatieven die samen eensoort alternatief kunnen bieden voor de neoliberalepolitiek. Heel origineel zijn die niet,maar het is wel leuk dat we alles eens op eenrijtje krijgen.Francine Mestrum. De rattenvanger vanHameln. De Wereldbank, armoede enontwikkeling. Uitgeverij EPO, Berchem, 2005,222 blz. Winkelprijs 22 EuroRudy De Meyer en Nathalie Holvoet (red).Milleniumdoelstellingen. 2015:De tijd loopt. Wereldmediahuis,Brussel. Noord Zuid Cahier, nr 1,maart 2005, 119 blz. Prijs 8 Euro■‘avenge but one of my two eyes’I Pieter Teirlinck IDe jongste film/documentaire van dezeIsraëlische filmmaker lokte in Israël geenvolle zalen. Dat oogst geen verwondering,want de film houdt de Israëlische maatschappijeen spiegel voor. En dat is op zijnzachtst gezegd geen fraai zicht.Palestijnse boeren die het ploegen moetenstaken omwille van een of andereabsurde legerverordening. Een oudevrouw die gehinderd wordt om een ambulancete nemen naar het ziekenhuis.Kinderen die na school tevergeefs op deIsraëlische soldaten staan te wachten aaneen dubbele afsluiting om doorgelaten teworden. Uren onnodig oponthoud en pesterijenaan de checkpoints voor Palestijnsearbeiders en vrachtwagenchauffeurs. Hetlijkt wel alsof de Palestijnen niet als gelijkwaardigemensen worden beschouwd.Avi Mograbi probeert de kijker daaromeen blik te gunnen in de denkwereld diede jonge Israëli’s meekrijgen doorheen hetonderwijs en de opvoeding. In die denkwereldneemt de bijbelse held Samsoneen belangrijke plaats in. Een held diegevangen genomen werd door zijn gehatevijand: de Filistijnen. Maar liever dan zichte onderwerpen sleurde hij er zoveelmogelijk mee de dood in tijdens een ‘zelfmoordactie’.Niet alleen bijbelse figurenworden gebruikt als moreel richtsnoervoor het hedendaagse leven, ook degeschiedenis reikt belangrijke lessen aan.Het heldhaftige verzet van de Zelotentegen de gehate Romeinse bezetters prentde jonge geesten opnieuw het belang invan het strijden tot der dood. Vijandbeeld,heldhaftig verzet tot der dood, het wordter allemaal goed ingelepeld en zelfs gecultiveerddoor de openlijk racistische Joodsebeweging Kahane.Het is een zeer geloofwaardige filmgeworden, soms humoristisch dochmeestal zeer hard. Een geslaagde pogingvan een geëngageerde Israëlische filmmakerom het morele verval van zijn land aande kaak te stellen. Absolute aanrader.Een film van Avi Mograbi, Israël, 2005■CULTUUR51Vrede | nr. 376 | november-december 2005