nummer 5

In jouw boek lijkt het alsof je ook deVerenigde Naties (VN) een veeg uit de pangeeft?Francine Mestrum: Dat moet ik nuanceren.Ik wil de VN zeker wat betreft het begripontwikkeling niet aanvallen. Ik laat mewel kritisch uit over de zogenaamdeMillenniumdoelstellingen (MDG’s, ziekader). Daarin staat dat de extremearmoede met de helft moet verminderdworden tussen 1990 en 2015. Maar dereferenties zijn dusdanig aangepast dathet eigenlijk om slechts 19 % gaat. Stel wehalen deze doelstelling dan tellen we in2015 210 miljoen armen minder. Wat metde andere armen? Het gaat wel overarmoede waar mensen aan sterven, bijvoorbeeldkinderen als gevolg van diarree,sterfgevallen in het kraambed, en dergelijkemeer. Dat is dus alles behalve ambitieus,want het betekent dat we aanvaardendat er nog vele tientallen miljoenensterven als gevolg van armoede. Wat deVN betreft, volgens mij staat de grotemeerderheid van de andersmondialistenachter de VN. Het is de enige instantiemet gezag waar ook andere dan machtigelanden een stem hebben. Het probleem isdat de VN zich teveel laten meeslependoor het discours van Wereldbank of hetInternationaal Monetair Fonds (IMF). Ende VN heeft ook totaal geen middelen omhaar mooie woorden ook door daden telaten volgen.Maar ook binnen de VN zijn het in essentiede grote economische blokken die delakens uitdelen.Francine Mestrum: Als je bijvoorbeeld deteksten van Secretaris-Generaal KofiAnnan er op napluist, dan zie je inderdaaddat hij er zich in zekere mate inschikkelijktoont tegenover de machtige landen.Anderzijds blijft in deze teksten de aandachtlevendig voor oude, onderbelichteeisen. De VN hebben bijvoorbeeld belangrijkedocumenten uitgegeven over ongelijkheid,zoals inkomensongelijkheid.Binnen de derdewereldbeweging voertmen campagne rond de MDG’s. Jouw kritiekwordt daar blijkbaar niet gevolgd?Een echte armoede-strategie is zich bezighouden met de vraag hoe mensen aaneen inkomen geraken, arbeidsnormenverdedigen of ijveren voor goede arbeidsomstandigheden.INTERVIEWFrancine Mestrum: Kijk, ethisch gezien kanje gewoon niet tegen armoedebestrijdingzijn. Het gaat om een consensusthema.Politiek daarentegen, zou je er wel tegenmoeten zijn omdat het de aandachtafleidt van waar het wel om moet gaan.Armoede is een maatschappelijk probleem.Dat betekent dat het ook een zaakis voor de rijken in de samenleving. Watwe nodig hebben is een sociale en economischeontwikkeling gekoppeld aan socialebescherming en dit geldt voor de helesamenleving.Ten eerste verwijt ik de wereldwijdebeweging van NGO’s, maar er zijn natuurlijkuitzonderingen, dat ze zich te veellaten meeslepen in het MDG-verhaal. Ikheb daar problemen mee omdat de MDG’sniet leiden tot een andere wereld. Tentweede maakt armoedebestrijding elksociaal beleid onmogelijk. We hebben tijdensde G8-top met de Britse campagne‘make poverty history’ een perfectesamenwerking gezien tussen de regeringBlair, zijn minister van Financiën Brown,de Wereldbank en de popsterren BobGeldof en Bono, en daarnaast nog eenaantal ngo’s. Het gaat om allesbehalvegrote voorstanders van een ‘anderewereld’. Als ik de speech zie van de nieuweman van de Wereldbank, Paul Wolfowitz(de voormalige onderminister vanDefensie van de VS en notoir neoconservatief),begin september dan spreekt hij metdezelfde woorden: ‘make poverty history’of nog: ‘development is a mysterious process’(je kan de bewuste speech opvragenvia:http://www.imf.org/external/am/2005/speeches/pr02e.pdf)Nochtans zie ik toch ook heel wat kritischehoudingen tegenover de MDG’s, zoals bijvoorbeeldbij de Vlaamse koepel van dederdewereldbeweging 11.11.11Francine Mestrum: In België is het duidelijkdat 11.11.11 een kritiek hanteert dienauw aansluit bij de mijne, maar ik vermoeddat die voor een stuk ook binnenskamerswordt gehouden en in elk gevalniet voldoende in de campagne wordtRijk en arm7Vrede | nr. 376 | november-december 2005