nummer 5

ief van de israëlische ambassadeur enons antwoord daaropOnze tribune in De Standaard heeft ook een reactie uitgelokt van de Heer Juhudi Kinar, ambassadeur van Israël.We plaatsen deze brief hier integraal gevolgd door ons uitgebreid antwoord.Geachte Heer De Brabander,Hierbij mijn reactie op uw stuk, verschenenin ‘De Standaard’ van maandag3 oktoberjl.De titel “selectief doorgeprikt” past mijnsinziens beter bij de argumenten die regelmatigdoor ‘Vrede’ worden ontwikkeldbetreffende het conflict in het NabijeOosten. Inderdaad, van uw organisatie enaanverwante verenigingen krijgt mensteeds hetzelfde refrein te horen dat Israëlde VN resoluties voortdurend aan zijnlaarzen lapt, terwijl het conflict juist hetgevolg is van de verwerping, door de onsomringende landen, van Resolutie 181 vande VN over de verdeling van het mandaatgebiedPalestina.Israël wordt door u steeds in de verdomhoekgeplaatst en voorgesteld als hetabsolute kwaad, oorzaak van het steedsonopgelost conflict met de Palstijnen. Metgeen woord wordt gerept over dePalestijnse terreur en het blijvend geweldgericht tegen de Israëlische burgers.Vrede, geachte Heer De Brabander, isgeen eenrichtingsbedrijvigheid, maarwordt tussen twee partijen gesloten. Alsgeslaagde voorbeelden geef ik U onze vredesakkoordenmet Egypte en Jordanië,trouwens gebaseerd op Resolutie 242waarvan uw lezing ook selectief blijkt tezijn. Onze voormalige Ambassadeur bij deVerenigde Naties en oud-Minister vanBuitenlandse Zaken Abba Eban had destijdsbeweerd dat indien de Arabische landeneen Resolutie zouden voorstellen, datde wereld vierkant is, deze resolutie inieder geval ook met een absolute meerderheidin de VN zou worden goedgekeurd.Misschien dat dit u tot wat nadenkenaanspoort.En over atoomwapens gesproken, devraag of Israël er al dan niet over beschiktis niet zo relevant. Israël heeft nooitgedreigd om een ander land te vernietigen.Iran daarentegen is het enige land inde internationale gemeenschap dat openlijkdreigt met de vernietiging van eenander land, m.n. Israël (zoals vroeger deArabische landen en de Palestijnen deden). Waarom reageert de organisatie ‘Vrede’niet tegen dat vreedzaam - of wreedzaam- land?Het gaat hier niet, geachte heer DeBrabander, om de vraag of er al dan nietkritiek wordt uitgebracht op Israël of ophaar regering. Dergelijke kritiek is perfectlegitiem. Het gaat hier wel om de vraag ofde vrede tussen twee volkeren bevorderden aangemoedigd wordt als één partijvoortdurend gestigmatiseerd en gedemoniseerdwordt.Hopelijk overweegt U om mijn reactieongeselecteerd te publiceren en aan uwleden kenbaar te maken.Hoogachtend,Jehudi KinarAmbassadeur van Israëlhet antwoord op de reactie van de ambassadeurGent, 7 oktober 2005Aan de heer Jehudi Kinar - Ambassadeur van IsraëlBetreft: uw brief van 6 oktober 2005gericht aan Ludo De Brabander, vzwVredeGeachte Heer ambassadeur,Dank voor uw reactie op onze tribune inDe Standaard van 3 oktober.Ik weet dat het weinig zin heeft om ute overtuigen van de zaak die we verdedigen.Het is immers uw taak om de belangenvan de staat Israël te verdedigen endat is niet altijd verenigbaar met de zaakdie wij proberen te dienen: streven naarvrede en rechtvaardigheid. Toch vond ikhet belangrijk om u onderstaande reactiete bezorgen als antwoord op uw schrijvenvan 6 oktober. Ik probeer zo eerlijk mogelijkte antwoorden, ook al beschuldigt ume (ons) van selectiviteit. Wat dat laatstebetreft: als het verdedigen van de belangenvan onderdrukten selectiviteit is, danweze dat zo. Het vormt wel een belangrijkprincipe voor onze organisatie.1. De geschiedenis. Ik denk dat hetbeter is nog verder terug te gaan inde tijd om de discussie over hetoprichten van de staat Israël in eencorrect daglicht te plaatsen. Tijdenshet Ottomaanse Rijk bestond de joodsebevolking uit slechts een kleineminderheid. De eerste zionistische34RECHT OP ANTWOORDVrede | nr. 376 | november-december 2005