nummer 5

eenmaal in een sterk gemediatiseerdesamenleving en wie niet regelmatig optelevisie komt, wordt vergeten. Zo heeftAnne Van Lancker zich met heel veel overgaveen dossierkennis ingegraven in deernstige en moeilijke problemen waarEuropa mee worstelt. Ze wil vooruit, ze wiloplossen. Maar, waar is Anne Van Lancker?Waar blijft het beeld van die gedrevenpolitica? Natuurlijk is het leuker te kijkennaar een voormalig cafébaas uit Limburgdie handig zijn eigen carrière uitbouwde,dan naar iemand die het over zware dossiersheeft. Dossierkennis is overigens ietswaar Sabine de Bèthune, kan mee uitpakken.Waarom komt zij niet meer prominentnaar voren? Waarom krijgt het heimweevan de gebroeders Van Rompuy meeraandacht dan haar nooit aflatende inzetvoor de Derde Wereld en haar ‘gender’thema’s.Kortom, witte raaf Freya Van denBossche niet te na gesproken, zijn de vrouwenin de politiek nog niet waar ze horente zijn. En dat is overal. En duidelijk. Een50/50 aanwezigheid is zelf niet meer dannormaal. En wie twijfelt aan de discriminatie,hoeft maar een lijstje te maken.Enerzijds het aantal mannelijk ministersen staatssecretarissen en anderzijds devrouwelijke. En vlag dan misschien ookeven de bekwaamste aan. De uitslag kanpercentsgewijze verrassend zijn.Jennie Vanlerberghe is journaliste en voorzittervan Moeders voor Vrede.■Huidige stand van zakenDe vrouwelijke politieke participatiegaat de laatste jaren gestaag omhoog.Bij de federale verkiezingen van juni2003 werd de magische grens van 30%bereikt.• 29% vrouwen in het EuropeesParlement• 33% vrouwen in het FederaalParlement• 30% vrouwen in de Federale regering• 32% vrouwen in het VlaamsParlement• 30% vrouwen in de VlaamseRegering• 29,5% vrouwen in de Provincieraden• 31% vrouwelijke gemeenteraadsleden,20% vrouwelijke schepenen,7,5% vrouwelijke burgemeesters.Het Peking-Actie-Platform stelt dat “De gelijke participatie van vrouwen in hetbesluitvormingsproces is niet alleen een vereiste voor louter rechtvaardigheid ofdemocratie, maar kan ook worden gezien als een noodzakelijke voorwaarde omrekening te houden met de belangen van vrouwen.”Honderd en zestien regeringen, waaronder de Belgische regering, onderschrevendeze aanbeveling.1920 • vrouwen vanaf 21 jaar kregen stemrecht voor de gemeenteraadsverkiezingen1921 • passief stemrechtVrouwen krijgen het recht om zich politiek kandidaat stellen.1921 • eerste vrouw in Belgisch parlementMarie Spaak-Janson wordt via de weg van coöptatie senator voor deBelgische Werkliedenpartij.1949 • actief vrouwenstemrecht1965 • eerste vrouw in de Nationale Regering1974 • aantal vrouwen in het parlement stijgt tot 15.42%1994 • Wet Tobback-Smet: Opgelegd quotum van 1/3 van hetzelfde geslacht opde verkiezingslijsten en dit voor alle verkiezingsniveaus. Deze wet werdprogressief ingevoerd: voor gemeente- en provincieraadverkeizingen vanoktober ’94 gold een 1/4- toepassing van de wet. Pas bij de parlementsverkiezingenvan ’99 werd de wet volledig van kracht.2002 • De quotawetten. Op elk van de verkiezingslijsten mag het verschil tussenhet aantal kandidaten van elk geslacht niet groter zijn dan één. De eerstetwee kandidaten moeten van een verschillend geslacht zijn.• FEDERAAL PARLEMENTAantal vrouwelijke parlementsleden, 1987 -2003% vrouwen % vrouwen % vrouwenKamer Senaat Parlement21987 0 8.4 0 8.1 0 8.31991 9.4 10.8 10.11995 12.0 23.9 15.81999 23.3 28.2 24.92003 34.6 29.6 33.0• VROUWEN IN NATIONALE REGERINGEN 2001Land %vrouwen %vrouwennationale regering nationale parlementZweden 50.0 44.3Denemarken 42.9 38.3Finland 38.9 37.0Duitsland 38.6 29.8Nederland 36.0 32.4Verenigd Koninkrijk 32.9 17.0Oostenrijk 31.3 27.1Frankrijk 29.4 8.3Luxemburg 28.6 16.7Ierland 21.9 14.2Spanje 17.6 27.1Griekenland 12.5 8.7Italië 10.3 10.2Portugal 9.8 20.0UITKIJK5Vrede | nr. 376 | november-december 2005