e - Koninklijke Bibliotheek

4?o HET LEVEN EN STERVEN VANliet de Predikant vernecmen naar zijne gefteidheiden gemoedsbeftaan, en verkreeg tot antwoord: „ dat hij, naar het ligchaam, zeer on-„ gefteld was, doch naar den geest zeer op-„ geruimd; dat hij niet vreesde voor den dood,„ want dat hij wist, in wien hij geloofd had."Des anderendaags morgens, was hij insgelijkszeer aangenaam opgeruimd; en toen zekerVriend met hem fprak, over de dierbaarheid,en beminnelijke hoedaanigheden van JESUS,zeide hij, met eene zonderlinge leevendigheid:,, O! ik kan niet genoeg tot lof van Hem ge-„ waagen!" en fcheen zich te beklaagen, dathij onbekwaam was, om te zeggen wat hijgevoelde. Ter dier gelegenheid , verhaalde hij ,hoe hij in zijn voornemen gefterkt was, omgewillig te draagen de gevolgen, van het nietwaarneemen van zijn beroep op des HEERENDag, door dit vers uit Ps. CXI1I: 4.Wie is aan onzen GOD gelijk,Die armen opricht uit het flijk?Nooddruftigen van elk verftooten,Goedgunstig opheft uit het fljf?En hen, verrijkt mtt eer en lof,Naast prinfen plaatst en weereldgrooten ?Des Donderdags hier aan volgende, fcheenener eenige teekenen tot zijn herftel zich optedoen.Dan ras bleek het, dat dit gevolgen waren vaneene^verfterving, welke wel draa de naderingvan zijn einde fcheenen te voorfpellen. Danhier