Tienhoven 350jr kerk

geb. Ram schenken in 1874, ter gelegenheid
van hun 25-jarig huwelij k de kerk in Tienhoven
een zilveren vierkante broodschaal, nu
nog in gebruik bij het heilig avondmaal.
Bij het overlijden van ds . D. Brinkman in 1880
blijkt, dot hij de kerk een legaat heeft nagelaten,
bestemd voor een orgel .
Op het orgel is een opschrift, dot vermeldt:
Nagedachtenis aan D. Brinkman
van 1830 - 1880 predikant alhier
7 November 1880
W . Grootendorst
P. van Doorn .
Van 1880-1884 stoat hier ds.S.Uifers, die bekendheid
zal krijgen als de schrijver van het
boek "Oostloorn ", dot op bedekte wi jze de
toestanden en gewoonten beschrijft, die in
Ti enhoven van zijn tijd bestonden.
Daarna komt in 1886 ds.K.G.M .Westerbeek
van Eerten, de predikant, die hier de gereformeerde
kerk zal stichten. De kerk van Tienhoven
wordt dan verdeeld in twee groepen,
waarvan de een de Hervormde gemeente blijft
en de andere de Gereformeerde kerk goat
he ten . De Hervormde gemeente bl ijft in het
oude gebouw, terwijl de Gereformeerde kerk
in 1888 een nieuwe kerk bouwt.
We moeten deze spl itsing betreuren, maar we
mogen nooit vergeten, dot di t gebeurd is no
veel geloofsstrijd, zowel van diegene, die
meenden in de Hervormde kerk te moeten blijven,
als van hen, die meenden met ds.Westerbeek
van Eerten mee te moeten goon. Er zijn
in die tijd dingen gebeurd, waarvan we nu
spijt hebben en zeggen, dot had nooit mogen
gebeuren.
Gelukkig is de laatste jaren een verandering ten
goede te bemerken en goon onze kerken samen
doen wat samen gedaan kan worden. We zullen
in de toekomst steeds meer samen moeten goon
doen, totdat we eens zullen zeggen, twee
kerken in ons dorp, dot kan niet meer, we
goon weer samen een kerk ziin.
Dan zullen we weer kunnen spreken over "De
kerk te Tienhoven" .
A. H. Hogenhout-Hofman.
Van de Kerrek Begroave
Hendrik Verhoef was dood. Nog 13 jaar had hij no het overlijden van zijn vrouw in het huisje
gewoond, dot hij in 1811 voor f 7,- per half jaar van de diakonie gehuurd had . Regelmatig
had hij ieder half jaar z'n 7 gulden betaald, totdat op 27 oktober 1815 Gerritje Pot, met
wie hij ruim 24 jaar het Ieven gedeeld had, het tijdelijke met het eeuwige verwisseld had.
Vijftien kinderen had zij hem in die tijd geschonken, de zestiende had ze niet gehaald.
Hendrik was broodvisser, een beroep, wat in goede normale tijden lonend kon zijn, vooral
nu de trekgaten, waarvan er steeds meer ontstonden door het wegbaggeren van de turf, zoveel
vis bevatten. Maar de tijden waren nu eenmaal niet best.
Toen Hendrik op 27. 2 . 1791 in de kerk van Tienhoven in het huwelijksbootje stapte, was er
nog niets aan de hand. Hendrik verdiende een goed stuk brood en zag zelfs kans om zo nu
en dan wat akkertjes met water te kopen . Hij beschikte zo dus over eigen viswater.
Bijna ieder jaar had zijn vrouw hem een welgeschapen zoon of dochter geschonken, waarvan
er maar enkelen niet levensvatbaar bleken en in het eerste levensjaar overleden.
Maar toen was de omwentel ing in het land begonnen. Wei iswaar had men er in het veen aanvankelijk
niet zo heel vee I van gemerkt. Maar toen Napoleon zelf het heft in handen nom,
waren ook hier de moeilijkheden begonnen . Extra belastingen, lagere verdiensten gingen
hand in hand, behoorden nu eenmaal bij elkaar . Het was geen schande armoede te moeten
lijden.
Toch had Hendrik niet kunnen zeggen, dot hij het slecht had gehad. Er was altijd voldoende
brood op tafel geweest. De kinderen hadden normaal bi j Meester Boezel lezen, rekenen en
schrijven geleerd. Een kunst, die hij zelf niet verstond . Zelf was hij genoodzaakt met een
X te tekenen. No hun schooljaren waren de oudsten een voor een de deur uitgegaan, naar de
boer, om te dienen. Ondanks dot de tijden slechter waren, had hij toch in maart 1815, samen
met zijn zwager Cornel is Pot, nog een poor stukken land en water kunnen kopen in 't Zek en
in Ti enhoven, toto a I voor f 400, - .
Het zal dan ook niet geweest zi jn, omdat hij het niet betalen kon, maar veelmeer uit medelijden
met hem , omdat hij no het overlijden van Gerritje met zo' n stel kinderen was blijven
zitten, dot de diakonie geen huu r meer was komen ha len no die tijd .
16