Tienhoven 350jr kerk

,.SAMEN BEGINNEN"
"Niet ons, o HERE, niet ons
maar uwen Naam geef eer,
om uw goedertierenheid, om
uw trouw."
Psalm 115 : 1.
Bovenstaande jubel zingt op uit ons hart in deze
weken van voorbereiding tot de herdenking van
350 jaar kerkhervorming in Tienhoven.
Zijn wij er, als wij bij deze herdenking in een
pear samenkomsten deze jubelroep horen Iaten
om die daarnO weer snel te Iaten verstommen?
Om te voorkomen dat dit zou gebeuren, hebben
de raden der beide protestantse kerken in overleg
en samenwerking met de Historische Kring
Maarssen besloten een boekje te Iaten samenstellen,
waarin de geschiedenis van die 350
jaar reformatorische kerk beschreven is. Is het
eigenlijk niet een gruwelijke dwaasheid om dit
te doen? In onze zakelijke tijd, die zich instel
t op vandaag en morgen, schrijven over het
verleden en dan nog wei over het verleden van
de kerk, getuigt dat niet van "niet bij de ti jd
zijn"?
In wat hier volgt, gaat het allemaal over wat
voorbij is, en daarom - zo oordeelt men misschien
-: dat alles had achterwege kunnen
blijven, de tijd eraan besteed had beter gebruikt
kunnen worden en het geld, dater ingestoken
werd, had nuttiger bestemming mogen
hebben.
Terwijl de kerken, die het initiatief namen, en
allen die hieraan meewerkten, weten : zo ken
en zal geoordeeld worden, zo hebben zi j dit
alles toch gedaan met blijdschap en uit de vaste
overtuiging, dat het niet onredelijk en zinloos
is. Want waarom gaat het?
U zult zeggen: Spreken of schrijven over het
verleden, ook over het verleden van de kerk ,
is spreken of schrijven over mensen en menselijke
handelingen. Over mensen in hun vermeende
grootheid, maar net zo goed over mensen
met hun daadwerkelijke fouten. Ook bij
kerkmensen vind je zoveel "op zichzelf gericht
zijn" . lnderdaad, Iaten wij het niet willen
ontkennen.
Maar spreken of schrijven over de kerk is maar
niet aileen een bezig zijn met mensen, kerke-
1 ijke V€rhoudingen en mens ell ijke handel ingen .
Zeker, die mogen wij niet vergeten noch voorbijzien.
Maar als wij die aileen zien en ons daarop
aileen richten, dan zijn wij schandelijk fout,
dan zijn wij dieven, want dan doen wij alsof
wij het veri eden beheersten en alsof dientengevolge
ons de eer toekomt.
Als wij terugkijken op de voortgang van de
kerk in de loop van drie en een halve eeuw
reformatie, dan staan wij telkens voor onopgeloste
en onoplosbare raadsels.
Hoogten en diepten, rust en strijd wisselen elkaar
af. Na een peri ode van opbouw, bots je
weer ineens op de verschrikking van verdeeldheid
en uit elkaar gaan.
Maar ondanks al dat negatieve en teleurstellende
blijft de kerk en gaat de verkondiging
van het Evangelie voort.
Is dat te dan ken aan het werk van mensen, van
kerkmensen, van kerlijke !eiders en vergaderingen?
Neen!
Dat is aileen werk van God, Die Zijn kerkondanks
alles waarover wij ons schamen moeten
- he eft vastgehouden.
Ja meer, dat is de vrucht van Z i j n genade, dat
Hij ons niet deed naar onze zonde en ontrouw.
Het is uiting van Zijn goedertierenheid, dat
Hij ons al die jaren kerk liet zijn.
Laten wij daarom alles wat hierna geschreven
is over 350 jaar reformatie in Tienhoven lezen,
en berouw hebben over ons klein menselijk
gedoe. En Iaten wij dankbaar zijn voor Gods
wonderlijke en genadevolle Ieiding.
En daaruit geleerd, Iaten wij in de tijden, die
voor ons liggen, meer loskomen van onszelf en
rijker Ieven tot eer van onze God . En gedreven
door Zijn Geest ons met alles, wat Hij ons gaf
en tot vandaag toe blijft geven, in en om
Christus inzetten voor ware gemeenschap en
eenheid. Dat is die gemeenschap en eenheid,
die uitsluitend beheerst wordt door en vol is
van de liefde Gods voor ons zondaren. Die
liefde let niet op zichzelf, maar wordt gedragen
door het offer ter wille van de anderen.
Van hieruit "lette ieder niet slechts op zijn
eigen belong, maar ieder lette ook op dat van
anderen". ·
Lees in uw 350 jarige kerkgeschiedenis:
9