Tolheffing te Loosdrecht

Noot 1.
Fragment uit Ingezonden Stuk
in de Kampioen,
orgaan van de Algemeenen
Nederlandschen Wielrijders Bond,
XVIIe jaargang no. 37 van 14 september 1900
.... Na pl.m. 20 minuten bereikte ik Loosdrecht, waar ik een
weg kreeg met keien bestraat, zoo ruw en kantig, dat het
rijden er op een ware marteling mocht heeten, en dat duurde
zoo tot halfweg Hilversum, waar ik op een slechten grintweg
kwam, die slechts aan de beide bermen gelegenheid tot fietsen
bood. Hier en daar lagen hoopen klinkers. Of die den weg
zullen moeten verbeteren is de vraag; wel is een feit, dat op
een plaats men inderdaad aan den weg werkte, doch hier kwamen
weer de oude kinderhoofdjes te liggen; 't mooiste van de grap
(?) was nog, dat ik bij den tol tusschen Nieuw-Loosdrecht en
Hilversum 5 cent voor mijn rijwiel moest betalen. Al ware de
weg uitstekend, zoo'n belasting is ongehoord. Zou het niet op
den weg van de A.N. W .B. liggen in een en ander verbetering
zien te brengen, door requesten aan de desbetreffende
gemeentebesturen ? En de weg van Tienhoven naar Hilversum em
de daarop geheven tol zijn m.i. hopelooze anachronismen.
U, Mijnheer de Hoofdredacteur, dankend voor de plaatsruimte,
verblijf ik,
Hoogachtend,
F.Th.Holsboer.
(Over die tollen is reeds gerekwesteerd, edoch zonder succes.
Wij zullen op dien weg de Commissie, die den nieuwen atlas
voorbereidt, attent maken.
Red.)
Noot 2 .
Fragment uit verhaal van H. v.d. Akker
"Tolbazen in Loosdrecht"
" ..... . ...... Om de zoveel tijd moest er weer opnieuw gepacht
worden. Dat ging dan met openbare inschrijving. Mel is van
den Akker was dan vreselijk zenuwachtig, want er konden
anderen zijn, die ook de tol wilden pachten. Maar om zeker te
zijn van een nieuwe termijn ging hij heel slim te werk . Hij
maakte thuis vier briefj es, met vier verschillende prij zen.
Deze briefjes werden door zijn vrouw in elk vestzakje gedaan.
Hij ging dan expres laat naar het gemeentehuis. Als hij daar
aankwam, zaten de andere aspirant-pachters er al. Als dan de
briefjes werden voorgelezen, was Melis het laatst aan de
beurt. Hij wees dan op een van zij n vestzakj es, liet het
briefje er uit halen en was dan altijd de hoogste bieder. Was
er niemand om de tol te pachten, dan liet hij de laagste prijs
uit zijn vestzakjes halen. Zo bleef hij tolbaas tot
1923 ...... ...... II