Memorie van bezwaren van de veenlieden van Loosdrecht, 1851

~ v.~
(J
r;
7
In de memorie van toelichting vindt dit geene verduidelijking
noch opheldering. En toch was dit noodig
voor Loosdrecht. Want voor diens veenderijen is geen
consent meer noodig, om rede, dat zij bij algemeen
octrooi van de Staten van Holland, Zeeland en West­
Friesland in 1595 is geconsenteerd. De ontwerpers
van het reglement stellen twee categorien van veenderijen
in art. 7 sqq., geoctroijeercle en niet geoctroijeerde.
Geoctroijeerde kunnen geveend worden, krachtens
haar octrooi, en behoeven geene latere of nadere
vergunning of consent, (want vergunning zal wel hetzelve
beteekenen, als het onduitsche woord consent);
ongeoctroijeerde kunnen of mogen niet geveend worden,
clan na vooraf verkregene vergunning. Deze classificatie
is volkomen juist; maar daarvan is nooclwenclig
cleze de gevolgtrekking, dat dan ook in art. 10
het "voord consent niet kan slaan op de bereids geoctroijeercle
veenderijen; hetgeen duidelijkshalve daarin
zou behooren te worden ingelascht. De verpligting
welke onder het vigueur der heerlijke regten bestond,
om aan den ambachtsheer consent te vragen, had een
tweevoudig doel, vooreerst de retributie van gelden en
ten ander hulde aan het heerlijk regt.
Dit vervallen
zijnde, zoo kan noch het veenderijbestuur noch de
gedeputeerde staten aan zi'ch zoodanig consent-vragen
toekennen. Want dan zouden zij treden in de ambachtsheerlijke
prerogativen, welke afgeschaft zijn. De zaak
zelve zal wel huiten allc tegenspraak zijn en daarom
zou ter vermijding van mogelijk andere uitlegging en
daarmede gepaard gaande procedures, dit verduidelijkt
kunnen worden.