Met wapen en vlag tussen Vecht en Eem

Een "echt" gemeentewapen is echter noch dat met de hoef, noch dat
met hoef-en-pelikaan geweest. Mogelijk is dat ook wel de reden dat
de hoef niet in het huidige 's-Gravelander wapen voorkomt. Maar die
snoek daarin zou toch beter ooit eens vervangen kunnen worden door
de hoef!
De gemeenten tussen Vecht en Eem aan de Vecht-kant ronden we af
met het wapen van LOOSDRECHT, dat -ter verbeterin~ van het al
op 28 juni 1816 bevestigde wapen- beschreven wordt a·Ls: "gedwarsbalkt
van acht stukken van zilver en sabel, over alles heen een van
keel en zilver in twee rijen geschaakt St. Andrieskruis." Ret schild
is gedekt met de bekende gouden kroon van drie bladen en twee parels.
Dit wapen is hetzelfde als eertijds gebezigd voor de heerlijkheid
Oud- en Nieuw-Loosdrecht; en dit is op zijn beurt ontleend aan
het wapen van de Heren van Amstel en Mijnden, die in de 13de eeuw
ambachtsheren van de Loosdrechten waren
Als heerlijkheidswapen heeft het in steen gehouwen
eeuwenlang gemetseld gezeten in het
bruggetje dat Loosdrecht en Kortenhoef verbond
op de 's-Gravelandse Vaartweg. Het
jaartal1742 was mede vermeld, terwijl een
steen met het wapen van de Ambachtsheer
Lieve Geelvinck (173 0-1743) -gehuwd met
Anna de Haze- erbij aangaf wie te dier tijde
het be wind voerde.
Merkwaardig genoeg voor een belangrijke watersportgemeente
als deze (en waarschijnlijk
de enige in ons land) is er tot nu toe geen
eigen vlag ingesteld. Wel richtten Burgemeester
en Wethouders zich al op 22 januari 1968
tot alle bedrijven in de gemeente, om erop
I... L008D~ECIIT -" te wijzen dat de gemeenteraad zich in haar
vergadering van 30 november 1967 had uitgesproken
over en geergerd aan het misbruik
van onder meer de nationale vlag; dit misbruik "neemt in deze gemeente
hand over hand toe". Het rondschrijven werd gevolgd door
een verzoek aan de Stichting voor Banistiek en Heraldiek, advies te
verstrekken voor een verantwoorde gemeentevlag. Einde 1968 kwamen
er een aantal banistiek weinig verantwoorde tegenvoorstellen uit
de bevolking tevoorschijn, maar tot een resultaat kwam men niet.
Einde 1969 werd een en ander weer opgerakeld: een voorgelegd en binnen
de gemeenteraad wel gewaardeerd ontwerp van een graficus moest
enige banistieke correcties ondergaan, op aanwijzing van voorgenoemde
stichting. De ontwerper wilde de banistieke-regels echter niet volgen.
. . de zaak werd op lange baan geschoven ...
22