Ontwerpreglement-Hoogheemraadschap_Vecht

8
den Heer J. N. Bastert, het voorstel een Statencommissie van
zeven leden aan te wijzen. Aan deze Commissie, welke in dezelfde
zitting werd benoemd, werd opgedragen te onderzoeken: in
hoeverre zij de wenschelijkheid van de oprichting van een
heemraadschap van de Vecht erkent; indien zij van die wen•
schelijkheid overtuigd is, in hoeverre zij de uitvoering mogelijk
acht en op welke grondslagen deze oprichting casu quo zou
behooren te berusten.
Deze Commissie vatte haar taak breed op en hood twee
jaren later aan de Staten •een uitvoerig en voor de geschiedenis
van het onderwerp belangrijk rapport aan (bijlage 7 notulen
Winterzitting 1863), welks conclusies in de Zomerzitting van
1864 door de Staten werden aangenomen. De strekking van het
rapport was voor de oprichting van een Hoogheemraadschap
en de daarmede gepaard gaande stichting eener kunstbemaling
te Muiden ongunstig. Men meende, dat, alvorens tot dezen
kostbaren maatregel mocht worden besloten, alle andere middelen
beproefd en onvoldoende bevonden moesten zijn. Op eenvoudiger
wijze was, naar men meende, het doel te bereiken door het
vaststellen, gemeenschappelijk met de Staten van Noordholland,
van eene verordening op het gebruik van de verschillende
kunstwerken, die op het peil van de Vecht invloed konden
heb ben, van welke verordeningtevens een model door de Commissie
werd overgelegd. Intusschen heeft ook deze poging, welke
trouwens geen afdoend resultaat beloofde, schipbreuk geleden,
daar Noordholland bezwaar maakte aan de totstandkoming
dezer verordening mede te werken. ·
Een dezer bezwaren betrof het artikel der verordening,
waarbij een maalpeil voor de Vecht werd vastgesteld en het
werken der molens, die water op de Vecht uitslaan, werd
verboden, zoodra de Vecht dit peil zou hebben bereikt. Hier•
door toch zou wei het peil van de Vecht zelve worden gebaat,
doch ten koste van de uitgestrekte waterschappen links en
rechts van de Vecht, die nu immers bij hooge Vechtstanden
in het geheel niet meer zouden kunnen loozen en dus in
slechter in plaats van in beter toestand zouden komen.
Na deze weinig bemoedigende uitkomst bleef de Vechtkwestie
voorloopig rusten. Zij kwam eerst weder ter sprake toen in 1870
de polders Stiehl en Holland zich bij de Sta,ten van Utrecht
over de hooge Vechtstanden beklaagden. Een gevolg hiervan