De Ambachtsheerlijkheid Kortenhoef

27
De torcn bchoort, zooals alle torens welke bestondcn voor den Napoleontischen
tijd, aan de Gemeente. Zij moet zorgen voor zijn onderhoud
en alle kosten van reparatien dragen. Het uurwerk en de klokken
zijn haar eigendom en zij heeft daarover de vrije beschikking. Daar
de toren nu zeer bouwvallig is en de inkomsten van de Gemeente
zeer gering zijn, zoo verboden Burgemeester en W ethouderen in
November I 898, dat de klok geluid zoude worden, tenzij dat aan de
Gemeente voor het gebruik der klokken een subsidie werd gegeven.
Dit voorwaardelijk verbod was billijk. Immers bij herstel van touw,
klokkenstoel enz. moest de Gemeente in haar zakken tasten en zij
krijgt van de kerkvoogdij hoegenaamd geen tegemoetkoming. Was de
toren het eigendom van de kerk, dan zou bet verbod terecht onrecbt·
matig kunnen genoemd worden, docb nu bij eenmaal aan de Gemeente
beboort, zoo zijn de redenen waarom bet luiden verboden werd, zeker
zeer gegrond. Over deze quaestie vinden wij in de Kerk Ct. van
November 1898 bet volgend scbrijven van HH. Kerkvoogden van
Kortenhoef:
»Daags voor den eersten Zondag in November is bericbt ingekomen
van HH. Burg. en Weth., dat zij in hun scbrijven aan de kerkvoogdij
geen onvoorwaardelijk verbod badden bedoeld, maar, wanneer geen
subsidie werd verleend voor bet gebruik der klokken, zou bet luiden
verboden worden, - welke lezing er niet uit op te maken was.
»Door een aantal ingezetenen was in den loop der week een verzoekschrift
ingezonden aan HH. Gedcputeerde Staten om bet besluit
van den Raad niet goed te keuren.
»Om rust en vrede op den komenden Zondag te bewaren is een
subsidie aan bovengenoemde HH. in vooruitzicbt gesteld, ingeval bet
blijken mocbt, dat de kerk geene recbten kon doen gelden op bet
gebruik der klokken.
» Hiermede is de opgewondenbeid in de gemeente grootendeels
geweken en zijn de klokken als naar gewoonte geluid in afwacbting,
welke adviezen zullen worden ingewonnen."