180464 Sinus 2 - 2018_DEF-web

ErvArINGEN
thema
opgevangen, onderzocht en naar de IC gestuurd. Twee
dagen later werd ze gedotterd. Wij deden verwoede
pogingen om weer op te staan, we wilden vechten voor
ons kleine meisje en voor dat andere meisje thuis. Deze
dag vielen er veel meer mensen te pletter, het was 9/11 en
vliegtuigen boorden zich in New York in de Twin Towers.
Niet alleen wij krabbelden op, ook Florentine. Natuurlijk
blijft de hartafwijking bestaan, maar ze heeft ‘mazzel’. Er is
niet veel aan haar te zien. De cardiologe die haar ruim 16
jaar geleden opving in het Sophia, kwamen we laatst tijdens
een wandeling in het bos tegen. Het toen 50 cm-lange
meisje met behoorlijk hartprobleem, is nu meer dan 3 keer
zo lang en ziet er blozend uit. Hebben we geluk omdat het
zo goed gaat? Er zijn natuurlijk heel veel andere hart-zieke
kinderen die veel meer (rest)problemen hebben of de
puberteit niet halen.
Twee jaar later waren we weer in blijde verwachting,
alhoewel het toen wat minder onbezorgd was. We hadden
al ervaren dat het niet uit maakt of je een jongen of een
meisje krijgt. Zelfs als het kind niet gezond is, is er een
weg te vinden. Maar al die prenatale onderzoeken maken
wel dat je minder kan genieten. En daarbij is er altijd een
mogelijkheid dat de afwijking niet zichtbaar is of pas na
de laatste echo ontstaat. Gelukkig werd (dit keer met een
geplande keizersnede) onze derde dochter geboren, alles
er op en er aan. Onze oudste kwam samen met Florentine
hun nieuwe zusje bewonderen. Later hoorden we van
mijn moeder dat Florentine door haar oudere zusje was
voorbereid dat een pasgeboren babytje aan allerlei draadjes
vastzit. Wat een verrassing dat dat niet zo was! (dan pas
besef je hoeveel indruk zo’n ziek kindje op een brusje
maakt!)
Ik kan niet uit eigen ervaring vertellen of zoons makkelijker
of moeilijker, wilder of rustiger etc zijn dan dochters, maar
ik ben apetrots op alle drie onze dochters!
SINUS | PAH 17 jun 2018