MaculaVisie 1 2022

Vereniging
ik de lucifer boven de brander wel
eens tien centimeter van de plek waar
hij moest zijn, tot een leerling me
daarop wees. We hebben daar erg om
gelachen. Het waren lieve kinderen.
Niet allemaal natuurlijk, maar je hebt
maar een paar lieve nodig.”
“In dat grote scheikundelokaal werd
het wel lastig om gezichtsuitdrukkingen
goed te zien, maar dan liep ik even
naar die persoon toe.”
Je bent met 64 jaar iets vervroegd
met pensioen gegaan. Was dat
vanwege je ogen?
“Nee, ik heb een nieuwe knie gekregen.
Dat kost je een half jaar. Ik zat veel
te breien – en aan te komen, want je
doet niets! Maar ik viel niet in een gat,
omdat ik een doel had: die nieuwe
knie.”
“In 2017 werd mijn grote angst
werkelijkheid: mijn rechteroog. Ik speel
Wordfeud met mensen, dat is een
onlineversie van Scrabble. De lijntjes
op het Scrabblebord kruisten elkaar
ineens niet meer netjes recht, ik zag
alles door een zeepbel. Twee dagen
later kreeg ik mijn eerste injectie met
Avastin. In dit oog werkt het heel goed:
de zeepbel is weg. Ik zie weer 80% en
rijd in de buurt nog auto!”
Je bent actief in de kerk. Vanmiddag
ga je voor de derde keer iemand
naar de boosterprik-locatie rijden.
Toch wilde je ook nog de infolijn
gaan doen. Waarom?
“We zijn er voor elkaar – dat is mijn geloof.
Mijn man en ik doen veel binnen de
PKN in Almere, maar ik wilde ook
nog iets buiten de kring van de kerk.
Ik kwam op een MD-bijeenkomst in
contact met Peter Derks. Nou, die weet
je wel enthousiast te maken! Ik heb nu
eens per kwartaal – we zijn met z’n
dertienen –een week dienst om vragen
van bellers te beantwoorden. Ja, het is
interessant werk.”
“Niets doe je natuurlijk puur uit
altruïsme. De dingen waar mensen
mee komen zijn een spiegel voor
mezelf. Laatst belde een mevrouw die
het gênant vond om met een taststok
te gaan lopen. Dat kan ik me levendig
voorstellen, dus die vraag heb ik aan
een collega doorgegeven.”
“Ik heb zelf nog geen ervaring met
een taststok. Ik heb met mijn knie
wel in een rolstoel gezeten: op een
bloemententoonstelling, tussen
vele andere rolstoelers. Nou, dat
voelde alsof ik niet meer helemaal
toerekeningsvatbaar was – ineens
begreep ik waarom rolstoelers zich
vaak zo behandeld voelen, terwijl er
verstandelijk werkelijk niets aan de
hand is.”
En als de Avastin niet meer werkt,
wat ga je dan doen?
“Tja, ik heb m’n dwarsfluit al ingeruild
voor zangles. Ik speelde dwarsfluit met
enorm groot gedrukte noten. Dan is
het blaadje snel vol en moet je steeds
omslaan – en daar heb je geen handen
voor vrij, want die zitten op de kleppen
van de fluit.”
MaculaVisie maart 2022 | 17