Villa d'Arte edition 2 - 2022

close-up
Rechts
Jeanne Bieruma
Oosting,
Zeeëgels, z.j.,
ets, collectie
Museum Henriette
Polak
Onder
Jeanne Bieruma
Oosting, uit
de serie Chairs,
1931, litho, collectie
Museum
Henriette Polak
‘ Een kunstopleiding willen
volgen werd als gevaarlijk
gezien. Dat kon de goede
naam van de familie
bezoedelen’
Jeanne, die tot haar twaalfde werd
aangekleed door personeel en nooit
had leren koken, een kunstopleiding
wilde volgen, werd als gevaarlijk gezien.
Dat kon de goede naam van de
familie bezoedelen. Als snel gold ze
als de ‘gifzwam in vaders blombed’.
Die strijd met haar achtergrond
en haar karakter verklaren haar
levenslange gedrevenheid: ze had
geen tijd te verliezen.
Parijs oh-là-là!
Ondanks alle tegenwerking pakte
Jeanne begin jaren dertig haar
koffers en vertrok naar Parijs, waar
ze in het interbellum aan allerhande
privéateliers lessen in tekenen,
schilderen en grafiek volgde. Daar
voltooide zich precies het doemscenario
dat haar ouders vreesden:
Jeanne dompelde zich onder in
het wilde, vrije kunstenaarsleven
van Parijs. Ze had soms zo weinig
geld dat ze overleefde op gepofte
kastanjes van straatverkopers.
Tekenlessen bij de feministische
kunstenares Jane Poupelet en bij
de openlijk lesbische kunstenares
Mariette Lydis hielpen haar bij het
vangen van vrouwelijk naakt op
doek en papier. Ze tekende in
bordelen en etste in het grafisch
atelier van Bill Hayter.
Veel aandacht was er in de pers
voor de lesbische liefde die Oosting
opvatte voor onder meer Roline
Wichers Wierdsma, die echter
geen relatie met Oosting wilde. Het
leidde tot hopeloze schetsboeken,
dedicaties en prachtig biografisch
materiaal in de biografie van Jolande
Withuis. Het spreekt natuurlijk
allemaal tot de verbeelding, zeker
omdat het in geuren en kleuren
wordt opgetekend en in beeld
gebracht. Toch is het verhaal achter
het werk niet altijd het meest
interessante. Een aantal werken
fascineert ook zonder spannende
verhalen.
194