Villa d'Arte edition 2 - 2022

muziekrecensies door rené seghers
Astor Piazzolla
Concertos & chamber works
De toegankelijke klankwereld van Astor
Piazzolla’s overtonale bandoneonarrangementen
in Concertos & chamber works glijdt het
ene oor in en het andere oor uit. Het idioom
is overbekend: Argentijnse tangovariaties,
soms uitbundig, soms melancholiek zoals
in ‘Oblivion’. Een nummer als ‘Adiós nonino’
veroorzaakt een feeststemming of minstens
een opgewekt gevoel. William Sabatier is
een fantastische bandoneonist, Friedemann
Wuttke lijkt Argentijns bloed in de gitaarsnaren
te hebben geïnjecteerd en het Pforzheim
Kamerorkest speelt alsof het al jaren stiekem
schnabbelt in de lokale Latin nachtclub. Fantastisch
van klank ook!
Label: Profil/Hänssler
Joyce DiDonato | Eden
Mezzo-sopraan Joyce DiDonato is vooral
bekend van halsbrekende barokcoloraturen,
maar liefhebbers van liedkunst kennen haar
inmiddels ook van programma’s als ‘Into the
Fire’, ‘Songplay’ en ‘In War & Peace’ of van
Schubert-recitals. Haar diepe betrokkenheid
bij al die projecten hoor je steeds terug in het
resultaat. Zo ook in Eden, een soms introverte,
soms uitbundige zoektocht naar de essentie
van het zijn, de bron van leven, geluk en dood.
Het repertoire schommelt tussen liederen en
aria’s van Portman tot en met Wagner en Mahler.
Alleen al de grafdiepte in Händels Theodora
aria is de aanschaf van deze CD waard. Zoiets
heb ik eigenlijk nooit eerder gehoord.
Label: Erato
Father John Misty
Chloë And The Next 20th Century
Misty is het alter ego van de bewust mysterieuze
Amerikaanse singer-songwriter Josh
Tillman. Inspiratiebronnen voor Chloë and the
Next 20th Century lijken Hollywood filmmuziek
te zijn geweest. Dat filmische, wijdse gevoel
wordt versterkt door de met enorme orkestpartijen
gelardeerde productie, die breed is
opgezet. Een soort filmische wall of sound. Het
album flirt ook met golden oldies uit de jaren
‘50, of bossa nova (‘Olvidado’). Melancholie
overheerst en Misty’s fans vinden in liedjes als
‘Funny Girl’ en ‘Kiss Me (I Loved You)’ nieuwe
pareltjes in zijn oeuvre.
Label: Bella Union
Travel
Lounge-rumba-jazz is misschien geen
hogeschooljazz, maar in tijdloze strandarrangementen
met allerhande wereldmuziekinvloeden
zoals op Travel is het puur
genieten. Het openingsnummer ‘Breathing
Istanbul’ doet je bijna vergeten wat voor
dictator dat land bestuurt. Je gelooft zelfs dat
Istanbul de hoofdstad van de Copacabana
is. De thema’s zijn echter onverbiddelijk: we
nemen ‘A Tuk Tuk for Phnom Penh’, slaan dan
af naar Oslo in het donker in ‘Oslo No Light’,
om te ontwaken in Manila. Via de skyline van
Jakarta eindigt de muzikale stedenreis in ‘A
foggy Tokyo’. Met magistraal spel van Marco
Vezzoso, Alessandro Collina, Dominique De
Piazza en Trilok Gurtu.
Label: Iti Records
Yuko Mabuchi | Carribean Canvas
Van Travel naar het zonnige geluid van pianiste
Yuko Mabuhi’s uitstapje in Carribbean Canvas
is maar een kleine stap. Ook hier stemmige arrangementen
met vrolijke titels als ‘Land of the
Sun’, ‘A Spanish Moment’ en ‘After the storm’.
Muzikaal steekt het album eigenlijk iets beter
in elkaar dan Travel. Een nummer als ‘Land
of the Sun’ is doorwrocht. Er klinken achtergrondvocalen
die in hun eenvoud bijzonder
spreken. Het zijn klanken, ze beginnen als
junglegeluiden en nemen gaandeweg de proporties
van een Zuid-Afrikaans gospelkoortje
op zijn Paul Simons aan. En dan is het album
nog maar net begonnen - een muzikaal feest!
Label: Blujazz Promotions
iET | Hunger
Behalve de audiovisuele live experience in
Kunsthal Rotterdam waar beeld, ruimte
en geluid samenkomen (zie eerder in deze
Kunstgids) wordt iETs Hunger ook als album
uitgebracht. De beste manier om de muziek te
beschrijven is met een verwijzing naar de beelden:
het klinkt zoals het eruit ziet. Vervreemdend
en toch toegankelijk, mooi en angstig,
indringend en oppervlakkig tegelijk. Met
Amerikaanse productiebudgetten was dit een
vrij uniek album geweest. Door de rommelige,
holle budgetproductie klinkt het als een demo
en blijft het steken in een muzikale belofte. iET
is niet de sterkste zangeres, maar haar monochrome,
hese geluid is wel markant. In
de tentoonstelling en live werkt dat véél beter.
Label: IETworks
223