Militaire Courant editie december 2023

6 – MILITAIRE COURANT
C130-vlieger ‘Torch’:
‘Wij zijn in direct contact met
de mensen die hulp nodig hebben’
Squadron 366 vliegt met het C130 Hercules vrachtvliegtuig. En soms betekent dat inderdaad lekker
rustig van A naar B vliegen. Maar vaak is het werk veel diverser, en kan het een grote impact op je hebben,
zegt majoor Torch: ‘Mensen denken bij Defensie gauw aan: schietend voorwaarts en oorlog voeren,
maar onze grootste inzet zijn humanitaire operaties.’
Torch is vlieger op een C-130
Hercules transportvliegtuig
van het 336 squadron, met
als basis Eindhoven. Zijn call sign
is Torch “omdat ik vroeger nogal
eens wat in de fik stak, zelfs mijzelf
”, lacht hij.
Torch is voor het squadron verantwoordelijk
voor de lange- en
kortetermijn-planning. En daarbij
dus ook nog actief vlieger.
‘Mijn passie voor vliegen begon
met modelbouw’, vertelt hij. ‘Toen
ik zestien was, nam mijn vader,
die zweefvlieger was, mij mee naar
een opleiding tot privé-vlieger in
Breda. Toen ik daarvoor slaagde
was ik met 17 jaar de jongste vlieger
in Nederland. Na school vond
ik die hobby toch wel zo leuk dat
ik me aanmeldde bij de luchtmacht,
maar de psycholoog vond
mij aan de jonge kant. Dus ging ik
bij de KLM in opleiding voor verkeersvlieger.
Eenmaal 21 wilde de
luchtmacht me graag hebben en
heb ik daar voor gekozen.’
In welk vliegtuig ben je begonnen?
‘Nou, voor de F16 was ik met 1,92
meter te lang, dus ben ik helikopters
gaan vliegen. Ik vloog
met de Alouette en daarna met
de Cougar bij 300 squadron in
Gilze Rijen. Maar tien jaar geleden
vertelde de staatsecretaris dat
over driem maanden de Cougar
wegbezuinigd zou worden. Tja,
wat dan? Ik wilde geen staffunctie,
dus ben ik overgeschakeld op
de Hercules, dat men zag als een
vliegtuig ‘voor oudere mensen’.
Dat was toen ook zo, maar we zijn
bij veel meer acties betrokken en
vinden ook jongere vliegers het
zeer uitdagend werk.
‘Torch’
‘Tussendoor heb ik ook allerlei
staffuncties verricht bij het
NASOC, het National Air and
Space Opera tions Centre en het
European Air Transport Command.
Met 59 jaar ben ik nu een
van de laatste Mohikanen die nog
steeds operationeel rondvliegt.’
‘Nou, voor de F16
was ik met 1,92
meter te lang, dus
ben ik helikopters
gaan vliegen.’
Hoe is dat, een Hercules vliegen?
‘De C-130 Hercules is een oud
vliegtuig dat redelijk gemoderniseerd
is, geënt op tactisch opereren.
Wij kunnen met dit vliegtuig
veel meer dan ander transportvliegtuigen,
zoals op het strand
landen, of onverharde banen: wij
komen op plekken waar ander
vliegtuigen niet zo makkelijk
komen.
‘Dat komt omdat we voor het formaat
vliegtuig vier sterke motoren
hebben, propellers die door een
jet-motor worden aangedreven en
50.000 pond vracht meenemen.
Jet-motoren zijn wat gevoeliger
voor vervuiling, maar omdat de
motoren extra hoog boven de
grond hangen, kun je landen op
terrein dat heel stoffig is, of met
hoog gras.
‘Aan de ene kant vliegen wij
gewoon vrachten van A naar B, net
als airlines: op grote hoogte en via
internationale luchtvaartroutes.
Maar je kunt ook heel laag vliegen,
parachutisten droppen of het
Container Delivery System gebruiken.
Dat doen we bij inzet heel
dicht bij vijandelijke eenheden
of gebied waar het niet zo veilig
is. Daar is ons vliegtuig voor uitgerust:
we hebben chaff en flares
tegen vijandelijke raketten, plus
elektronische middelen om de vijand
te kunnen storen.’
En als je echt aangevallen wordt?
‘Je schakelt dan wel een knopje
om. Bij instandhoudingsvluchten,
waar je mensen bevoorraadt die
in strijdgebied gelegerd zijn, dan
land je meestal ’s avonds laat, met
de lampen uit en je night vision
goggles op. Het normale glijpad
voor een landing is 3 graden, maar
wij maken daar dan 8-10 graden
van. Met de motoren bijna stationair
glijden we dan stil en in het
donker naar beneden.
‘Maar zoals ik zei: je voelt je als