Magazine Leef! 41

Interview
Ad is geboren en getogen in Noordwijk en komt uit een
muzikaal nest. “Mijn vader speelde mondharmonica, was
tamboer en later tamboer maître. In Noordwijk woonden
we naast de familie Kouwenhoven, een echt Crescendogezin.
Bij Crescendo werd mijn vader paukenist, mijn
zus Yvonne speelde piano en ging klarinet spelen bij de
vereniging en mijn andere zus Anja ging bij de majorettes.
Toen ik oud genoeg was, kreeg ik de vraag wat ik wilde. We
mochten in ons gezin namelijk één activiteit kiezen naast
school en de jeugdclub van de kerk.”
Net als Ivanhoe
“In die tijd keek ik altijd naar de serie Ivanhoe op tv. De
begintune daarvan op trompet vond ik geweldig. Zodoende
koos ik voor de trompet. Maar ik ging eerst naar de lessen
algemene muzikale vorming (AMV) bij de muziekschool
om noten te leren lezen. Daarna was er niet direct een
trompet beschikbaar dus startte ik op althoorn. Ik weet
nog goed hoe ik net deed alsof ik Ivanhoe was en luid door
het open raam van mijn slaapkamer de bekende tune liet
horen. Gelukkig kreeg ik toch snel een trompet en mocht
ik op les.”
Ad kreeg trompetles van de inmiddels overleden ‘ome’
Bert Dekker en van Hendrik-Jan Lindhout. Na een tijdje
mocht hij meespelen in het orkest. “Destijds was er één
orkest. Nieuwe leden werden na een hartelijk welkom
eigenlijk aan hun lot overgelaten. We speelden een stukje
uit de 8-klankstudies dat voorbereid was. Daarna moest je
gewoon met de andere stukken meedoen. Dat vroeg best
veel motivatie om het vol te houden. Gelukkig had ik al snel
een trompetmaatje, namelijk Tjaard Sijpkes. Bovendien
werd mijn vader voorzitter waardoor Crescendo een steeds
belangrijker deel werd van mijn leven.”
Zelf geleerd
“Na enkele jaren lidmaatschap startte ik met trompetles
geven aan nieuwe leden. Omdat ik het zo jammer vond dat
veel nieuwe leden na een of twee jaar afhaakten, stelde ik
voor om een speciaal groepje te vormen. Dat bestond uit
enkele ervaren muzikanten en een groep nieuwe leden. Die
trokken samen op, de nieuwelingen werden extra begeleid
en op die manier enthousiast gemaakt om samen muziek
te blijven maken. Dat was het begin van het B-orkest.”
Autodidact Ad leidde deze groep naar eigen inzicht en door
veel ‘af te kijken’ bij anderen. Een dirigeerstokje had hij in
het begin niet. Maar na een jaar kreeg hij een batton cadeau
met de woorden: “Het moet er nu maar eens van komen”.
Polly wolly troetel
Onder Ad’s leiding groeide het B-orkest uit tot een
volwaardig orkest van inmiddels 70 enthousiaste leden.
“Het B-orkest was opgezet als kweekvijver, maar in de
praktijk bleven ook de meer ervaren leden uit het A-orkest
ook in het B-orkest spelen. De reden? De onderlinge
sfeer van helpen en geholpen worden en de gezelligheid.
Het B-orkest is echt een warm bad voor nieuwe leden.”
Omdat de kennis en ervaring binnen ‘zijn’ orkest nogal
uiteenloopt, schrijft Ad veel muziek zelf of arrangeert hij
bestaande werken tot een maatwerk muziekstuk. Ook dat
heeft hij zichzelf aangeleerd. “Want,” zo vindt de dirigent,
“iedereen moet mee kunnen doen en plezier beleven aan
samen musiceren.”
De ‘Polly wolly troetel’ was het eerste liedje dat Ad schreef. Het
staat nog regelmatig op de lessenaar. Zijn motto? Elke repetitie
moet een feestje zijn! “Het is mijn uitdaging om de juiste balans
te vinden tussen plezier maken en de kwaliteit bewaken.
Leerlingen zien groeien, geeft mij veel voldoening. Zelf leer ik
ook nog iedere dag. Hopelijk mag ik dit nog lang blijven doen.”
Kicken
Had vroeger ieder dorp of iedere stad meerdere harmonieverenigingen,
nu hebben muziekverenigingen het zwaar. Dat
komt door het enorme aanbod aan andere activiteiten, sport
en online spellen. “Ik ben dan ook best trots op ons B-orkest
met zoveel enthousiaste leden! Als we een kerstconcert mogen
spelen in een overvolle Oude Jeroenskerk lopen de rillingen
over mijn rug. Of als ik samen met onze zoon trompet speel
tijdens een kerkdienst of op 4 mei, dat is echt kicken.” De liefde
voor de muziek hebben Ad en zijn vrouw Liesbeth (tenorsax)
doorgegeven aan hun zoon (trompet) en dochter (hoorn).
Niet alleen is Ad al 50 jaar trompettist in het A-orkest
en 30 jaar dirigent van het B-orkest, hij is ook
instrumentbeheerder van de vereniging. Je zou
haast denken dat de muzikale zestiger fulltime
met muziek bezig is. Dat blijft nog even een
toekomstdroom want naast al zijn inzet
voor Crescendo heeft hij ook een ‘gewone’
baan als adviseur voor de gemeente
Noordwijk. Een grote wens wil Ad tot
slot nog wel kwijt: een muziektent op
de boulevard om voorbijgangers op
een laagdrempelige manier te laten
genieten van muziek.
Concert zaterdag 6 april
met het A- en het B-Orkest van
Crescendo Noordwijk
in De Muze, Noordwijk
‘Elke
repetitie moet
een feestje
zijn’