Magazine Leef! 41

Provalu
Provalu maakt waarde van werk mogelijk
Provalu, het werk- en ontwikkelbedrijf in de Kust-, Duin- en Bollenstreek, zet zich in opdracht van zeven gemeenten in voor
mensen met een (al dan niet tijdelijke) afstand tot de arbeidsmarkt. Directeur Rinco Knoop: “Mensen kunnen een afstand
tot de arbeidsmarkt hebben door een fysieke uitdaging, een geestelijke factor kan een rol spelen of iemand kan langdurig
uitgeschakeld zijn. Met bijvoorbeeld ontwikkel- of ‘fit’-trajecten kunnen we hen ondersteunen”. Vanuit één loket werkt
Provalu aan een inclusievere arbeidsmarkt door werk, ontwikkeling en re-integratie mogelijk te maken. Zo biedt de
organisatie onder meer beschut werk: een baan met genoeg begeleiding in een veilige omgeving. Daarnaast wordt een
groot aantal werknemers gedetacheerd bij bedrijven, scholen en instellingen in de regio. Conciërge Bob Broekhof is daar
een prachtig voorbeeld van. De gedetacheerde werknemer blijft in dienst van Provalu en wordt begeleid door een job
coach. In het geval van Bob is dat consulent Petra van Winden, die hem eens per drie maanden bezoekt op de basisschool
waar hij werkt. Rinco Knoop: “Bob en de school kunnen bij Petra terecht voor vragen, informatie of ondersteuning. Ze is
altijd bereikbaar. Er is een vertrouwensband tussen de job coach en de medewerker en ze hebben een prettige, open
werkrelatie; dat is kenmerkend voor Provalu. Het mooie van Bob is dat hij al jaren volledig zelfstandig werkt. Hij is enorm
inventief en voelt zich op school als een vis in het water”. Provalu is gevestigd in Voorhout en biedt werk aan circa 800
mensen. Daarnaast zijn er zo’n zestig stafmedewerkers en begeleiders.
Herman van Veen
Even later meldt hij tussen neus en lippen
door dat hij de jaarlijkse kerstkaart maakt die
de school naar ouders, leveranciers en andere
elaties stuurt. “Ik ontwerp ze zelf”, zegt hij,
terwijl hij door zijn smartphone bladert. “Hoe?
Met Photoshop. Kijk: ik kies een mooie foto, zoek
een achtergrond erbij, plus een pakkende tekst en
probeer hier ook de poppetjes uit ons logo in mee
te nemen. Dit is bijvoorbeeld de eerste, nog met
het vorige schoolgebouw erop.”
“IK KAN
MEZELF HIER
BLIJVEN
UITVINDEN”
Het resultaat is prachtig, en dat geldt ook voor de
andere kaarten die hij laat zien. Dan verschijnt er
plots een portret van zanger Rob de Nijs in zijn
schermpje. “Dat is een andere hobby van me, tekenen.
Ik maak graag portrettekeningen. Deze is nog
niet af, maar ik heb er nog veel meer.” De gezichten
van bekende Nederlanders, zoals schrijver en componist
Herman van Veen, maar ook streekgenoten
en kennissen van Bob passeren de revue. De ene
schets is nog fraaier dan de andere. “Nee, ik heb
nooit geëxposeerd, maar wie weet komt dat er ooit
van”, zegt hij bescheiden.
Hart en longen van de school
Aan het eind van ons bezoek geeft de conciërge een
korte rondleiding door de basisschool. Het moderne
gebouw (twee verdiepingen) is nu zo’n tien jaar
in gebruik. Bob wijst op de aula, met een heuse
tribune, en loopt trots naar zijn werkplek, voorin
de school. “Weet je wat zo mooi is? Ik kan mezelf
hier blijven uitvinden. Bijvoorbeeld als we met nieuwe
materialen gaan werken, of een ander rooster
krijgen. Neem bijvoorbeeld het opruimen van afval:
vroeger liep je met één rolcontainer door de school,
nu gaat dat heel anders en wordt alles gescheiden.”
Hij gebaart om zich heen in zijn kantoortje. “Dit
zijn het hart en de longen van de school”, besluit
hij lachend.
39