Untitled

ØSTERDALSLAGET 57
Vaaren
Sven Mores!, Norge
Kjære barn, eg møttevaaren
alle stader der eg for.
Skogen grønska., vollen lyste,
sola skalv i foss og fjord.
Fuglar song og blomar anga
søft fraa eng og aakerrein,
4a, der var so gildt na gangar!
— Men has oss er maren sein.
Kjære far, du motte vaaren,
kvifor kjem han ikkje hit?
kvifor tok du 'n ikkje med deg?
Her er vaaren enno kvit.
Kulden klakar nos og foter
alle stader der vi Pr.
—Kvifor, far, er vaaren alltid
sein og sur og graakald her?
Kjære barn, det er so laga,
somme stader !elm han
somme stader kjent han tidleg,
andre stader gaar det smaatt
Vi lyt tole det og vente.
Ein gong veit de vel han gaar
lys og grønkkædd, varm og vakker
fram igjenom dalen mar.
Kjære far, so lyt vi beda
Gud i hinden at han vil
sende vaaren hit til dalen:
Kjære Herre, ver so snild!
Ser du. skogen. staar og sturer?
Frys—aaja det gjer dei visst,
alle vine dyr og fuglar,
gras og kjerr og snøtung kvist.