Spegel - TEORA - Høgskolen i Telemark

laus skilstav, som ein måtte lyfte og senke etter kvart som ein vov. Ein slapp då å
plukke kvar einskild tråd i dette ekstra skilet.
3.4.2 Spegelåkle og spegelfelt, komposisjon av åkleflata.
Spegelåkleet sin hovudkomposisjonen er ei stor rektangulær flate med eit mindre
rektangulært felt, spegelfelt, stilt på tvers midt i åkleflata. Spegelfeltet får ein fram
dels ved endra fargebruk, dels ved at ein tar i bruk annan teknikk, her slyng- og
smetteteknikk. Det gjer det mogeleg å veva inn særlege motiv.
I somme Nordlandsteppe er åkleflata sett saman av mønsterbordar som går både på
tvers og på langs i flata. I andre er flata delt inn i mindre, repeterande rutefelt, der
kvar rute er fylt med rekker og rader av geometriske mønsterelement.
Skilbragdåkle har to vevelag. Eit nøytralt underliggande vevelag i lin eller bomull,
og eit overliggande vevelag i ull som ”flyt” oppå botnen. Dels dannar det øvre laget
mønstringa alleine, dels i samspel med botninnslaget i lin.
Skilbragdåklea er delt inn i to hovudgrupper, Nordlandsteppe og Telemarksteppe.
I Telemarksteppa dekker innslagstråden det meste av det underliggande vevelaget,
slik at mønstringa i hovudsak vert laga av innslagstråden. Telemarksteppa har tvers-
gåande bordar i ulik breidde i eit slag bylgjande mønster, eller rundovale element.
I Nordlandsteppa vert mønstringa til ved eit samspel mellom det øvre og det
underliggande vevelaget. Åkleflata i Nordlandsteppa er dela inn i firkanta felt med
repeterande geometriske element som rombe, små krossar, sikksakband, linjer og
stolpar. Både i Telemarksteppa og i Nordlandsteppa er åkleflata dominert av
tversgåande fargebordar i ulik farge og styrke. Dei fleste åklea i gjenstandsmaterialet
er av typen Nordlandsteppe. Berre eitt er av typen Telemarksteppe.
Fig. 2 Telemarksteppe Fig. 3. Nordlandsteppe
18