uluslararası tarımsal yayım sistemleri - Prof. Dr. Ziya Yurttaş

23
Yayım hizmetinin özelliklerini, daha geniş olarak şu maddelerde buluyoruz:
1. Yayım elemanları, en son yenilik ve araştırma sonuçlarından haberli
bulunacaklardır.
2. Yayım elemanları mahallî halk ile yakın temas halindedirler ve onlara karşı
sorumludurlar.
3. Şahsın ve ailenin başarısı, yayım işinin değerini anlatan temel ölçüdür.
4. Uygulanacak program, yayım elemanları ve mahallî halkın işbirliği ile
hazırlanır.
5. Gönüllü önderler, faydalı yenilik ve buluşları, günlük hayata uygulamak için
komşularına yardım ederler.
6. Araştırma çalışmaları çiftlik, ev, aile ve toplum problemlerini kap, şamalıdır.
7. Yayım hizmeti, bütün halka parasızdır. Mevcut kuruluşlar, halkın-fert olarak
başaramayacağı işleri gerçekleştirmek içindir. Bu teşekküller yayım hizmetinde
yardımcı olabilirler.
8. Hizmetin para ihtiyacı; ilçe, eyalet ve federal hükümetler bütçelerinden
halkın arzusuna göre tayin ve tespit olunur.
9. Hizmet, siyasi politikanın dışındadır.
10. Hizmet, eğitim karakterini taşır. İlmin buluşlarını erkek, kadın, çocuk olarak
şahıslara götürür; onlara bu buluşların nasıl uygulanacağını öğretir; böylece, çiftliğin,
evin ve toplumun daha başarılı yönetimine imkân verir.
Daha kısa bir deyimle, Tarımsal Yayım: «Kendi kaynaklarını, ilim, eğitim,
hükümet ve toplum kaynaklarıyla birlikte kullanarak, daha iyi bir hayat seviyesine
kavuşmak isteyen ailelere yardım etmektir.»
Temel kanun; gerekli para, teşkilât ve yetkiyi sağladıktan sonra, yayım servisi
bütün eyaletlerde gelişmeye başladı. Aslında bütün tarımsal gelişim, üç kollu bir
kuruluşun, koordine çalışmasıyla bugünkü başarılı seviyeye ulaşabildi.
Çiftçi çocuklarının teşkilâtlanması (4- H Kulüpleri)
1900 Yıllarında bazı okul müdürleri, kızlar ve erkekler için kulüpler kurma
teşebbüsüne geçtiler. Tarım okullarında ise “Genç Tabiat severler” kulüpleri kuruldu.
Seaman KNAPP bu kulüpler vasıtasıyla çiftçi çocuklarına gösteriler düzenlendi; mısır
yetiştirme ve nöbetleşme ekim (rotasyon) usullerini gösterdi.
1915 Yıllarına doğru, 47 eyalette, çiftçi çocuklarını bir araya getiren teşkilât
kurulmuş bulunuyordu. Bu teşkilâtın adı «4-H Kulüpleri» dir.
4H Kulüpleri, uzun hedefli birer eğitim organı olarak, okullarla irtibatlı veya
bağımsız faaliyet gösterirler. Yıllık programlar, dikkatle seçilmişi projeler, ilçe ve
eyalet ölçüsünde veya millî seviyedeki yarışmalar, gönüllü önderlerin kullanılması,
başarı yollarının aranması, günlük hayattaki; başarı örnekleri, bu kulüpleri karakterize
eden ve bugün başka ülkelerde benimsenmiş olan faaliyetlerdir.
Ev hayatındaki gelişme
«Ev Ekonomisi Kulüpleri» yoluyla çiftlik evine giren ev ekonomistleri, çiftçi
eşine yardımcı olacak her türlü bilgi, usul ve yenilikleri ona götürmekte gecikmediler.