insan kaynakları yönetiminde iş güvencesi ve konuyla ilgili yapılan ...

(Taşkent, 2002:70). Sözleşmeyi bugüne kadar onaylayan ülkelerin büyük çoğunluğu az
gelişmiş veya gelişmekte olan ülkelerdir. Sözleşmeyi onaylamayan pek çok Avrupa
ülkesinde esasen sözleşmede öngörülen güvencelere uygun ve hatta onu aşan
modellerin uygulanmakta olması nedeniyle, 158 sayılı sözleşmenin esas itibariyle az
gelişmiş veya gelişmekte olan ülkeler açısından önem taşıdığı söylenebilir (Soyer,
2002: 270).
1.3.3. Avrupa Birliği’nin İş Güvencesi Düzenlemeleri
2. Dünya Savaşının yarattığı kaygı ve korkular ile Avrupa’nın parçalanmasının
yarattığı sarsıntının ardından güçlenen Birleşik Avrupa düşüncesi, 1950’li yıllarda altı
Batı Avrupa ülkesince (Belçika, Hollanda, Lüksemburg, Almanya, Fransa ve İtalya),
esas olarak güçlü bir Ortak Pazar yaratılması doğrultusunda yoğunlaşmıştır.
Bütünleşme sürecinde yer alan ülkelerde bu dönemde ulusal refah devleti uygulamaları
yaygınlaşmaya başlamasına karşın, Avrupa’nın bütünleşme süreci, özünde “sosyal”
değil “ekonomik” bir temele dayalı olarak başlamış ve sürecin ilk 30 yılına ekonomik
bütünleşme yaklaşımı egemen olmuştur (Çelik, 2004:1).
Avrupa Ekonomik Topluluğunu kuran liberal yaklaşımlı Roma Antlaşması
(1957); sosyal alanı piyasaya, başka bir deyişle ekonomide sağlanan bütünleşmeye
bağlamıştır. Roma Antlaşması’ndan 1 Şubat 2003’te yürürlüğe giren 2000 Nice
Antlaşmasına kadar uzanan yarım yüz yıllık süreç, Avrupa sosyal politikasının yavaş
bir evrim sonucu oluştuğunu ortaya koymaktadır. Bu evrim, belirli dönemlerde sosyal
politikaya göreli bir ivme kazandıran gelişmelerle sürmüştür. Yakın bir tarihe kadar
“eşlik eden önlemler” gözüyle bakılan sosyal politika, Ortak Pazar için “onsuz olmaz”
bir koşul değil, onun bir sonucu olarak görülmüştür. Başka bir deyişle, sosyal politika,
Avrupa Birliği’nin kuruluşunda benimsenmiş olan liberal yaklaşım nedeniyle,
ekonomik bütünleşmenin sosyal yönden olumsuz etkilerini gidermeye yönelik
tamamlayıcı bir önlem olarak düşünülmüştür. Ne var ki, başarılı bir ekonomik
bütünleşmenin sosyal bütünleşmeyi de arkasından sürükleyeceği inancının tersine,
ulusal sosyal düzenlemelerin ortak pazarın işleyişine bağlı olarak kendiliğinden uyumu
35