Yunus Emre Özel Dosya

unlardan bina yapmayı henüz beceremiyorum.
Biraz vakit darlığı, biraz da tembellik söz konusu.
Yazmak; yürümek, koşmak gibi bir şey. Her
gün yaparsanız tabii bir şey oluyor. Hatta onsuz
olamıyorsunuz. Bir müddet ara verince, bu sefer
ataletten adalelerin kireçlenmesi gibi eliniz tutulup
kalıyor, zorlanıyorsunuz.
Bu zamana kadarki çalışmalarımda klişelerin
yeni gerçekliği izahta aciz kaldığını iddia etmiş
ve bunu kendimce pek çok veriyle ispatlamıştım.
“Tamam da…” diye başlayan itirazlara kısa
bir cevap verememenin sıkıntısını yaşıyordum.
Gâvurların bir sözü var: “Tek bir cümleyle ifade
edilemeyen şey, henüz hakikat mertebesine yükselmemiş
demektir.” Kendimce bazı izahlarım
vardı. Bunları bir cümlede ifade etmek, başka bir
ifadeyle kavramsallaştırmak lazımdı. Bunu “fiilî
âlemin ölçeği” kavramıyla yaptığıma inanıyorum.
Bir kitapla bu kavramı, kavramın diğer izah
teşebbüsleri karşısındaki üstünlüğünü ve kendi
tarihimiz üzerinde tatbikini gerçekleştirmek istiyorum.
Alman diline de oldukça hâkimsiniz. Tercüme
yapmayı hiç düşündünüz mü
Tercüme edilmesinde fayda gördüğüm eserler
var. Bazılarını kabaca tercüme de ettim. Yayımlanması
için, malum, telif haklarının gereği
yerine getirilmeli. Bunlarla uğraşamadığım veya
bunu yapacak bir yayınevi bulamadığım için o
tercümeler bilgisayarda kalıyor. Bazılarının zaman
içinde başkaları tarafından yayımlandığı
oluyor. O zaman bilgisayardaki metin tercümeyi
kontrole yarıyor.
Güçlü bir dil ve imla hassasiyetiniz; sözü
doğru ifade etme titizliğiniz, daha önceleri görev
yapmış olduğunuz yerlerde anlatılır. Ve
tevafuk mudur, şimdi “söz ol kese savaşı” diyen
Yunus’un şehrindesiniz… Yedi yüz yıldır
Yunus’u yaşatan değerler var. Bu değerleri bir
de sizden duymak isteriz. Sayın Valim, Yunus
size neler hissettiriyor
Bütün hücrelerimle “bizim Yunus” diyebiliyorum.
Bu faaliyetler çerçevesinde birlikte çalışmak
için gittiğim herkesin, ben “bizim Yunus”
dediğimde bunu benimsediğini gördüm. “Bizim
Yunus” bütün kapıları, hem maddi hem de manevi
kapıları, bilhassa gönül kapılarını açıveriyor.
Bizi biz yapan, bize “müşterek bir biz duygusu”
yaşatan en kıymetli hazinelerimizden birisi Yunus.
Siyasi hudutlarımızın dışında kalsalar da
kültür coğrafyamızın bir parçası olan yerlerde
de durum aynı. Mesela Balkanlarda hiç Türkçe
bilmeyen insanlar Yunus ilahileri söylüyor. Bu
sene onlardan bir grup Eskişehir’e gelecek. Bizim,
Türkçe olmayan duaları ezberlediğimiz gibi,
Yunus ilahilerini nesilden nesile ve Türkçe olarak
aktarmışlar. Kısaca Yunus bana ait olduğum bütünü,
durduğum yeri, ezelden ebede yolculuğumdaki
seyir defterimi, sözün mahiyetini ve gücünü
hatırlatıyor.
Bu sene etkinliklerin ana teması olarak sözü
seçtik: Dünyanın her yerini “sözün bittiği yer”
hâline geldiği getirdiğimiz, sanal âlemlerde kendimizi
birbirimizin gönül aynasında göremediğimiz
bir zamanda sözü hatırlamak lazım. Günümüzde
tüketilen, içi boşaltılan, lakırtı hâline
getirilen sözü hatırlamak lazım. Beraberce verdiğimiz
hâlde unuttuğumuz, uzağında kaldığımız
sözü hatırlamak lazım. “Ağulu aşı, bal ile yağ”,
“şu cihan cehennemini, sekiz uçmağ” eyleyen, tanış
olmamız gereken her ne varsa hepsiyle “tanış
olduran” ve “işi kolay kıldıran” sözü hatırlamak
lazım. Kur’an’da cennet ağacına benzetilen, vahyin
kabı ve taşıyıcısı olan sözü hatırlamak lazım.
İnsanın sahip olduğu en büyük emanet olan sözü
hatırlamak lazım. İşte Yunus, bana ilkinden iti-
11
haziran-temmuz-ağustos
2012