30445f9962a3c6046225e85e15e9e288

gönderilen mektupta neden UBOR-METENGA deniyordu?
Neden mezhep deyimi kullanılmıyordu? Gizli olduğuna göre,
zaten kitaplarda bulamazsın, dedim kendime. Ölü diller uzmanı
arkadaşım bulmuştu ya. Yoksa, bu gizli mezhep sözü bir
aldatmaca mıydı? İlk günlerde de düşündüğüm gibi Ubor
Metenga, bir insan mıydı? Belki de bu insanın adıydı. Belki de
bütün kötü insanlar yalnız kalıyordu (benim gibi). Bu zavallı
Ubor Metenga da yalnızlığının, yalnız bırakılmışlığının acısını
benden çıkarmak istemişti. Belki de işsiz kalmış bir Hint
göçmeniydi; sınırdışı edileceği sırada, siyasi polisin kendisini
bir trene bindirerek şüpheli bir şahıs olduğu için ülkesine geri
yolladığı sırada, bir fırsatını bulup bu mektubu yazmıştı.
Mektup elime nasıl geçmişti? Kendisi gibi kara bir çingene
çocuğu görmüştü tren istasyonunda, kömür toplayan. Son
parasını ona uzatmıştı: Uzaklarda, benim gibi yalnız ve ümitsiz
birine bırak bu mektubu oğlum; benim gibi birisi olsun, çünkü
bizim gibiler birbirlerine ancak kötülük edebilirler. (Bu çözüm
hoşuma gitmişti. Kitabı kapayıp bir süre düşündüm: İyi
bulmuştum, belki ben hikâyeci bile olabilirdim.) Fakat
kitaplardan birinde, büyü kısmına bir göz atınca ümidim kırıldı:
Kötü insanlar da bir araya geliyordu. Sonra, biraz daha okudum;
bütün mezheplerin, dinlerin öteki dünya ile yetinmediğini,
yalnız Allaha varmak düşüncesiyle tatmin olmadıklarını sezer
gibi oldum. Başkalarına üstün olduklarını hissetmek, onlardan
farklı yerlere vardıklarını elle tutulur bir biçimde görebilmek
için kurbanlar seçtiklerini gördüm. En zavallı insanlardan
kurbanlar buluyorlardı; ne dünyanın ne de ahretin farkında
olmayan ve bir ekmek parası için ezilmişliklerini satan
insanlardan yararlanıyorlardı, onları kötü ruhlar sayarak
cezalandırıyorlardı. Neden kurban edildiklerini bilmeyenleri,
kötülüğün yeryüzündeki temsilcileri olarak görüyorlardı. Irmak
kıyılarında, karanlık mağaraların serinliğinde parçalıyorlardı
92