30445f9962a3c6046225e85e15e9e288

Bakkala iki üç gündür (kaç gün olduğunu tam bilemiyorum)
kapıyı açmıyorum gene. Bu münasebetsiz herif gene kimbilir
nereye gitti? desin bakalım. Param yokken seni
çağıramıyordum, şimdi de kovuyorum! Haydi bakalım! Ben
aydın bir kişiyim, cahil herif! Sen ne anlarsın! Öfkeyle dolaştım
evin içinde. (Aslında öfkem de zayıflıyordu.)
Bugün kapıyı açtım. Bana gaz getir, dedim. (Ne ekmek, ne
yumurta. Gaz! anlıyor musun?) Evi yakmaya karar vermiştim.
(Kendimi yakma konusunda henüz bir kararım yoktu.)
Sallanıyordum, sakalım uzamıştı, münasebetsiz bir kılığım
vardı. Evi yakmaya ne zaman karar verdim? Kafam bulanık,
bilmiyorum. Sonu ne olabilir? Evet, yanmış bir evde oturmama
izin vermezler. (Bunu düşünmüş müydüm?) Her şeye karşı
olduğumu gösteren bir hareket, ateşli bir tepki. Ha... ha.
(Gülemiyordum.) Bir şişe gaz getirdi aptal. Bir şişe neye karar
ki. Ne iş için istediğinizi söylemediniz de. (İnsan biraz
şüphelenir benden, salak herif! Kimse kimseyle ilgilenmiyor
ki.) Elbisenizi temizleyecekseniz, tüp içinde çok iyi macunlar
var, lekenin etrafında halka da yapmıyor. (Sersem! Ayrıca o
dediğini kravatımda denemiştim bir kere. Hiç de dediğin gibi
olmuyor. Dolandırıcılar!) Bahçedeki otlan filan yakacağım, ne
bileyim işte? Onlar bu mevsimde kurudur; bir kibrit çakmak
yeter. (Bir türlü öğrenemedik şu tabiatı. Bu yüzden ölüp
gidiyoruz işte.) Yüzüne öyle bir baktım ki, peki efendim dedi ve
gitti. Bir teneke gazla döndü. Bu kadar da dememiştim. Neyse,
daha iyi. Önce, tenekeyi eşyanın üstüne olduğu gibi boşaltmayı
düşündüm. Hayır, belki tutuşmaz. Mutfaktaki bütün gazete
kâğıtlarını çıkardım, oraya buraya sermeye başladım. Artık
düzenli olmanın yaran yoktu, her işi gelişigüzel yapıyordum:
Gaz tenekesini çok kötü bir biçimde açtım, gazın bir kısmı
üstüme döküldü. Sonra, gazete kâğıtlarının üstünde gittikçe
büyüyen lekeler meydana getirerek her yeri ıslattım. (Nedense,
97