30445f9962a3c6046225e85e15e9e288

hatırladım. Biz eve dönmeyelim artık, dedim. Bir otele gittim
yattım. Sonra, iki gün eve uğramadım. Hayal kırıklığına
uğramıştım: Gizli mezhep de beklediğim gibi çıkmamıştı. Ertesi
gün, içmeye devam ettim. İyice sarhoş oldum, mahzunlaştım;
fakat sıkıntım geçti. Sokaklarda boynu bükük dolaştım.
Meyhanelerde bazı insanlarla tanıştım. Mahzun ve bulanık
düşüncelere daldım. Çıkmayacaktık şu evden, dedim. O haberi
hiç görmemiş gibi yapacaktık. işte bu ülkedeki korkunç
olayların, fırtınalı serüvenlerin kaderi: Her şey sonunda
gevşiyor ve zavallı bir zabıta haberi olup çıkıyor. Nerede eski
romantiklik? dedim. Nerede eski şövalyeler? Hiç
çıkmamalıydın, hep evde kalmalıydın.
Programını da yapmıştın, düzenini de kurmuştun. Otursaydın
oturduğun yerde. Çalışmalarını sürdürseydin. Belki bir iki şey
verirdin insanlarına; ülkene yararın dokunurdu. Bu gizli mezhep
de çok boş çıkmıştı, yabancı kökenli olduğu halde ülkenin
şartlarına uymuştu. Oysa aydınlara, benim gibi ne yapacağını
bilmeyenlere bir ışık tutabilirdi, onları sarsıp yerinden
kaldırabilirdi. Benim de bir ülküm olurdu. Tehdit zoruyla filan,
ben de ülkücü olurdum. İşte gene, nereye gideceğimi bilmez bir
durumda sokaklarda sürtüyorum. Evde korkuyla beklerken ya
da korkuyu beklerken geçen zamanın ne de olsa bir önemi vardı,
bir geleceği vardı. Üstelik bu arada, tehdit mektubunu almadan
önceki zamanlarım da değer kazanmıştı. Bende bir özellik
bulmuşlardı ki beni seçmişlerdi; İşte, neler olduklarını şimdi
kesin olarak söyleyemeyeceğim bu özelliklerimi de bu
yaşanmamış zamanlarda kazanmıştım. Şimdi artık her şeyi
kaybetmiştim. Bir yanlışlık olmuştu belki. Bu ülkede her şey
çığrından çıkıyordu; her şey çözülüp, gevşeyip, dağılıp
gidiyordu. Bir keresinde de bir kızı sever gibi olmuştum; bu kız
bana söylemişti, her şey gibi aşk da soluklaşır demişti. Kendi de
soluk benizli, zayıf bir şeydi. Dediği gibi olmuştu. Aşk da
99