30445f9962a3c6046225e85e15e9e288

onları. Sakatlar, deliler ve ne yaptıklarını bilmeyenler, fakir
ailelerine birkaç kuruş sağlamak için, kötülük sembolü olarak
yerlerde sürükleniyordu. İyiliğin hissedilmesi için bilerek ya da
bilmeyerek kötülük ediliyordu. Tıpkı bana yapıldığı gibi.
Öldürülecekleri daha baştan bilinen zayıflar, kısa süre için
krallar gibi ağırlanıyordu; sanki bilmiyormuşçasına saygı
gösteriliyordu onlara. Beni de bir süre insandan saymışlardı;
bunda benim bir suçum yoktu, onlar öyle söylemişlerdi, bana
adammışım gibi davranan onlardı. (Şimdi anlıyorum her şeyi.)
Birden, uzak yüzyıllarda, kara ya da beyaz derili bir sürü çarpık
insanın, ölüme götürülürken duyduğu acıyı içimde hissettim.
Onlara da aslında çok iyi davranılmıştı; fakat hiç olmazsa (bana
yapıldığı gibi) yaşamalarına bir süre izin verilmişti; kurban
edilmelerine yetecek kuvveti kazanmaları sağlanmıştı. Yalnız
İsa adlı biri, durumunun biraz farkındaydı; İsa da işi edebiyata
dökmüştü. Onun, kısa bir süre için hikâyeler ve mucize adı
verilen masallar yazmasına izin verilmişti; ölüme cesaretle
gidebilsin, şöyle de şöyle oldu, diye kendini oyalayabilsin diye.
(Benim durumum, isteğime bağlı değildi.)
Sonunda buldum; evet gizli mezhebi ya da Ubor Metenga'yı
buldum. Tabii aynı adla geçmiyordu kitapta; çünkü gizli
mezhepti, her yerde kılık ve ad değiştirmişti polisten kurtulabilmek
için. Güney Amerika'da bir yerlerdeydi, galiba başka
bir adı vardı; fakat sanıyorum Ubor Metenga'ya yakın bir adı
vardı. Kitaplar kısaydı; kitaplar, oradan buradan yapılan
derlemelerden ibaretti. Zaten gizli mezhebin gizliliği, yazanların
işini güçleştiriyordu herhalde. Çok korkunç bir mezhepti bu, bir
iki satırın içinde de dehşeti seziliyordu. Çünkü alıştığımız
düşünme yollarının, çünkü bildiğimiz mantığın, çünkü su içmek
gibi benimsediğimiz yaşama kurallarının dışındaydı; kanundışı,
aşağılık ve korkunç bir mezhepti bu. Başkası olamazdı, buydu.
Çünkü cezalandırırken ihmali, kazayı, bilmezliği,
93