Download - Suleyman Demirel University Research Repository

37Bunda FKÖ içerisinde ılımlı kanat taraftarlarının artmasının yanı sıra, 1979 Mısır-İsrail Barış Antlaşmasının da rolü olmuştur. 131Ürdün Kralı Hüseyin, bu dönemde müzakere konusunda temaslardabulunmak üzere 28–30 Mayıs 1985 tarihlerinde Washington’a bir ziyarettebulunmuş; ABD ile yapılan temaslarda 11 Şubat 1985 Antlaşmasına benzer görüşlerön plana çıkarılmıştır. Buna göre;—Ürdün ve FKÖ, BM’nin 242 ve 338 Sayılı kararları çerçevesinde İsrail ilemüzakereler yapmaya isteklidir.—Müzakerelerin ortak bir Ürdün – FKÖ heyeti tarafından yürütülmesigereklidir.—Filistinlilere self determinasyon hakkı verilmeli ve bir Ürdün-FilistinKonfederasyonu kurulmalıdır.—Konfederasyonda dışişleri ve savunma konuları Ürdün tarafındanyürütülmelidir. 132Görüldüğü gibi bu ifadelerde Ürdün’ün Filistin sorununda, FKÖ ile berabermüzakerelerde yer alma ve Filistin halkını temsil etme isteği ön plana çıkmıştır.Ancak 1987’de Sovyetler Birliği’nin Ortadoğu’da FKÖ’ye verdiği destek sonucuYaser Arafat liderliğindeki FKÖ’nün yeniden güçlenmesi üzerine Nisan 1987’deCezayir’de toplanan Filistin Ulusal Konseyi, Ürdün Kralı ve Arafat arasında 1985’tevarılan mutabakat gereği, Ürdün ve FKÖ’nün uluslararası barış görüşmeleriniberaber yürütme kararını feshetmesi sonrasında FKÖ’nün etkinliği artmıştır..Filistin Ulusal Konseyi, 1988 yılının Kasım ayında Cezayir'de toplanarakBM'nin 29 Kasım 1947 yılında aldığı ve o dönemde Filistinliler tarafındanreddedilen 181 sayılı, Filistin topraklarının ikiye bölünmesini ve iki ayrı devletkurulmasını öngören tavsiye kararını tüm dünyaya duyurmuştur. 133 Böylece intifada131 İsmet GİRİTLİ, Günümüzde Ortadoğu, Süper Güçler, Üçüncü Dünya ve Türkiye, FilizKitabevi, İstanbul, 1988, s. 26.132 ACAR, a.g.e., s. 53.133 Abu Adnan, ODEH, Jordanians, Palestinians an the Hashemite Kingdom in the Middle EastPeace Process, United States Instutite of Peace Pres, Washington, 1999, s. 226–229.