sultanönü pınarları - Eskişehir Valiliği

Sultanönü PõnarlarõÇocuk gözlerimle ona baktõm ve ürperdim. Kulaklarõmda birefsanenin uğultusu vardõ. Dağlar, taşlar manasõnõ bilmediğimbir ilahi söylüyorlardõ. Köye yerleştikten sonra, uçurum, Yunus,İstasyon ve ben birbirimize kaynaştõk. Zamanla orkestramõza dahabaşka seslerde karõştõ…Gece, ellerimizde ayran bakraçlarõ,trene çõkardõk. Issõzbozkõr karanlõğõnda, seyyarõşõklõ saraylar gibi, birden karşõmõzdaduruveren vagonlarbizi büyülerdi. Pencereden, uykuiçinde donmuş veya rüyadanbakar gibi çehreler uzanõr, ölügözler ile soğuk boşluğu yoklar,tekrar kayõtsõz içeri çekilirdi. Birşey görmezlerdi. Orada uçurumuniçinde, Yunus’un ve bizim bulunduğumuzu fark etmezlerdi.Nereden fark edeceklerdi? Etseler ne yapacaklardõ sanki?Bu aydõnlõk, masal kâşaneleri uzaklarda eriyince, biz yinemağaramõza dönerdik: Kerpiç damlarõmõza, uykularõmõza, hastalõğõmõzave sefaletimize, Yõllar var, bu uçurumdan nasõl çõktõğõmõbilmiyorum. Arabalar, evler, istasyonlar, şehirler, mektepler kitaplarve insanlar beni uzun bir vadiden geçirdiler. Bu vadideasõrlarca yürümüş gibiyim. Bir daha dönmedim.Bir daha oraya dönmedim. Fakat uçurum benimle heryeri dolaştõ.Ne zaman içime baksam, karşõma onun karanlõk boşluğu,136