18a11066353e60e864b9f53e842ff575d16bd704

112* Çaresiz Stratejilermaya çalışanlaraysa “sinema yapma!” denirdi. Oysa günümüzdehiçbir konuda “televizyon yapma!” diyemiyoruz,çünkü böyle bir referans evrenine sahip değiliz. Çünkü illüzyondenilen şey ya sona ermiştir ya da her şey* bir illüzyonadönüşmüştür. “Hah, işte televizyon budur!”, “Hah,işte haber bu!” diyebildiğimiz gün her şey değişecektir.Hükmedenler gibi film denemelerinin sayısı arttıkçabelki bu da olacaktır. ABD’nin prestiji açısından hayatiönem taşıyan Hükmedenler gibi bir Mars yolculuğu sonanda ortaya çıkan bir arıza nedeniyle gerçekleştirilemeyince,uydu yollama işi, çöldeki televizyon stüdyolarındakusursuz bir şekilde simüle edilerek yeryüzündeki tümekranlara canlı yayın görüntüleri gibi iletilmiştir. Nedenolmasın? Simülasyon bir suç değildir. İnandırıcılıksa yalnızcabir özel efekttir. Bizim için kozmik evren bile derinliktenyoksun bir simülasyon ekranı gibidir. Buradauzamsal efekt ile özel efekt birbirine karışmıştır.Bir ekran ya da bir kamuoyu araştırmasının tek başınabir anlamı yoktur. Bir sözcüğün bir şeyi, bir İmgenin birgerçekliği, bir yüzün çeşitli duygulan temsil ettiği gibi birdüşünceden yola çıkarak kamuoyu araştırmalarının da birşeyleri temsil ettiğini düşünmek yanılgıya düşmektir. Temsiledenler ve edilenler arasında görece bir diyalektik ilişkininvarlığından dem vuran seçim sisteminin hâlâ temsilettiği bir şeyler olabilir. Oysa kamuoyu araştırmalan böylebir özelliğe sahip değildir. Kavramın tersine, model, simülasyondüzenine (olası, rastlantısal, caydırıcı, referans sistemindenyoksun bir düzene) aittir yoksa temsil etme düzeninedeğil. Temsil edici bir sistem mantığının simülasyondüzeninde de geçerli kılınmaya çalışılması tam bir yanılgıdır.Model ve kavramın sahip olduklan değer ve “doğru kul-lanımlan” konusundaki sonu gelmez ve yararsız polemiklerinkökeninde de aynı mantık vardır. (Séguéla/ Mitterand* Capricome One, yön. Peter Hyams, 1978—ed. notu.