Aytek Sever - Hiperbor - I

www.isaretatesi.com
belirene dek erteliyordum; geniş bir aralığa yayılan eylemsiz
epizotlar çıkıyordu ortaya (ve sonuçta ortalama işaretlere
kalıyor, işlerimi düşük bir düzeyden ilerletiyordum). Ruhun
özünde yavaşlık, hatta atalet olduğuna inanıyordum. Su
içerken ufkumdan hımbıllar geçtiği hissine kapılıyordum.
Bu şehirde algım düzeldi. Her şey bambaşka. Düzenli,
sakin bir dünya görüyorum karşımda. Olaylardaki mantığın
doğruluğu sınanmış geometrik esaslarla kurulduğuna,
işlediğine şahit oluyorum. Algımın bana sağladığı nimetlerden
tek tek faydalanıyorum. Babam beni seviyor. Kimsemin
kuyumu kazmaya çalıştığı yok. Hoş sürprizler bekliyor beni.
Tüm insanlarla kardeşim. Az evvel bir arkadaşımla
karşılaştım, konuşa konuşa yürüdük sokağın sonuna kadar.
Göğü, kocaman bulutları görüyorum. Renkli panolar, ışıl ışıl
elmaslar görüyorum; afişlerde uzak denizler görüyorum,
keskin ışığı hafifleten ince bir pus görüyorum. Doğru açıdan
bakınca, hayata dair şeyler hayatın kendisine dönüyor, ikinci
bir yaşantı doğmuyor. Ve biliyorum artık, ruhun yavaşlık değil
akıcılık üzerine kurulu olduğunu.
Bu şehirde sağlıklı bir algım var. İçgüdüm de bana bunu
söylüyor. Benzersiz bir rahatlama içindeyim her an: Habitatını
bulmuş tropik bir kuş gibiyim.
76