Aytek Sever - Hiperbor - I

www.isaretatesi.com
BULUŞMALAR
İnsanlarla karşılaştım.
Kuzeyden gelmişlerdi. Başkaydılar, apayrı bir havaları
vardı, benzersizdiler. Çehreleri soylu, göz çukurları derin,
bakışları deliciydi. Alınları, elmacık kemikleri, burunları,
çeneleri tuhaf ışıklar saçıyordu. Onca zaman nasıl bakabildim
onlara, cesaretimin kaynağı neydi, bilmiyorum. Parlak, dinç
tavırlarıyla seçilmişleri andırıyorlardı; bir halenin içindeydiler
sanki. Gizemli bir şeyler mırıldandılar. Gittiklerinde,
mavimtrak bir gölge, derin bir elektrik kaldı onlardan geriye;
yüzüm kuzeye dönük bekledim onları uzun zaman.
İnsanlarla karşılaştım.
Kentin çölünden gelmişlerdi. Benizleri sapsarıydı, asık
suratlıydılar; güneşle kavrulup kurumuş gibiydiler. Cılızdılar,
siliktiler. Güçsüzlükleri, buna karşılık çalışmaktan başka bir
şey bilmedikleri her hallerinden anlaşılıyordu. Mesailerle
yıpranmışlardı. Dibimde bitiverdiler, evraklarla çıkageldiler.
93