Aytek Sever - Hiperbor - V

www.isaretatesi.com
mikrokozmos bu: zamanın ve mekânın mühendislikten
geçirildiği, yazgıların bürokratikleştiği, korkunun matematiğe
dökülüp kalıplaştığı.
Sanayi bölgesinin uzak köşesinde genişçe bir ambardan
beyaz bir ışık sızıyor dışarı. Orada, kim bilir, belki de
palamarlar yahut yelken bezleri son bir işleme tâbi tutuluyor,
belki yıkanıyorlar, hatta defalarca yıkanıp dezenfekte
ediliyorlar, belki de işlem bir türlü durmuyor, materyal öyle
çok beyazladı ki etrafa keskin bir ışınımı andıran bu kör edici
beyazlık yayılıyor, zaman buz kesiyor.
Kentin diğer tarafında geniş konut bölgesi. Lambalarla
turkuaz ve kehribar rengi aydınlanmış park, orada uzaktan bal
kokuyor, tuz kokuyor. Karanlıkta kalan koruluğun yahut
mezarlık alanının bağrında sanki iri bir örümcek ya da akrep
geziyor, karanlığı gıdıklıyor, ürpertiyor, irkiltiyor.
Geniş bir inşaat alanı var oraya yakın; vinçler gecenin
heybetli muhafızları gibi sıra sıra. Parlak aydınlatılmış temel
çukurunda belki de cinler kafa kafaya vermiş, esrarlı taşlarla
kıvılcımlar çaktırıyorlar, gecenin geri kalanı için başka yerlere
taşıyacakları uğursuz pırıltıyı yakalıyorlar. Yankılanıyor
koronun pes sesi; meçhul ayinin rahipleri doğunun kapısında,
âlemler arası bir geçidin ağzında bekliyor.
Kentin tam ortasında, dolunaya göre tuhaf, çarpık bir
konumda, eğikmiş gibi duran bir gökdelen var. Üst katı bir
araştırma merkezi belki de, pembe lambalı bir laboratuvar.
Yan yana sıralanan odacıklarda sanki metal tezgâhlar, deney
gereçleri, tüpler, solüsyon kavanozları seçilebiliyor. Tavşanlar
108