Aytek Sever - Hiperbor - V

www.isaretatesi.com
SEYİR
Onun gördüğü tepeyi başka hiç kimse görmedi.
Pat diye kalkıyor yerinden, tırmanıyor merdiveni, çıkıyor
çatıya, manzaraya karşı dikiliyor, aniden hazırlıksız bir bakış
seansı başlatıyor: Uzak dik yamaçta ve göl kıyısında daha
evvel yakaladığı majör imgeyi tekrarlaması mümkün değil mi?
Akşam ağır ağır inmekte, ve bölgeyi tararken kıyıdaki beyaz
lambalı bina öbeğine vardığında imgenin ışığını yeniden
yakıveriyor.
Bu içrek duyarlılıkların kaynağını kendinde taşır o;
geniştir dağarcığı: “Tanıştırayım, Bay Misfit,” – bir zamanlar,
deneysel bir göz yumma hummasına tutulup dakikalarca
odanın durum diliyle ürperen çocuktu o, – şimdi, sıkıntının
eşiğinde açan dev nergis.
Sonra aşağı iniyor, sokağa çıkıyor. Peşine takılan başıboş
bir köpekle bahçedeki kızıl kordilini tavaf ediyor; bitkinin
hava kararmadan önceki geçici renklerini inceliyor, onun her
yöne yayılmış sivri yapraklarını çeşitli açılardan gözlemliyor.
Derken alacakaranlıktan son serçe geçiyor; o saniye kendi
karaltısını lacivertin ortasında, karanlığa doğru küçülen bir
110