Sayı 4

DEBBAĞ AHMED
Nur yüzlü ihtiyar elindeki önlüğü Ahmed’e giydirdi. Kulağına eğilerek “Kapıdan içeri
giresin evlat!” dedi.
Gözlerimi açtım, üzerimdeki örtüyü hızla kaldırıp musluğa ulaştım. Kalbim yerinden çıkıp
gidecekti. Öyle olmasa ellerimi ne diye kilitleyeyim sol göğsümün üzerine? Çıkmasın
yerinden, gitmesin bir yere. Ben sanki onu yeni buldum ona yeni kavuştum. Ilık ılık saldı
bu sefer kanı damarlarıma. İçine sanki biraz da huzur kattı. Nihayet biraz sakinleşince
musluğu açtım. Yüzüme serptiğim su aklıma 'gel beri' dedi. Geç kalmadım inşallah diye
içimden geçirip hızlıca hazırlandım. Zeytinburnu’nun yolunu tuttum. Usta gelmeden
dükkândan içeri girdim. Kıl payı kurtuldum fırçadan diye düşünüp bıyık altından gülmeyi
de unutmadım. Çırak çoktan çayı demlemişti. Yolda gelirken aldığım simitleri çaya katık
ettik Cemil’le. Karnımızı güzelce doyurduk. Gücümüz kuvvetimiz yerinde olmalıydı bizim.
Zira zor zanaattı, dev zanaatıydı işimiz. Usta gecikti. Az daha oyalanayım, gider bakarım
diye niyetlendim ki haber geldi. Acı haber. Tez gelenden. Hep öyle gelir. Alelacele.
Sabaha karşı ebediyete irtihal ettiğini söylediler, dün şu rafta duran tozlu kitapta neyin
anlatıldığını bana anlatan ustamın. Sırtımı sıvazlayıp bana bir şey olursa diyen Bekir
Usta’mın. Kaşları çatık elleri nasırlı Koca Mustafa Paşalı ustamın. Az ilerideki kireç
çukuruna eldivensiz sokunca ellerimi nasıl da paylamıştı beni. Allah’ın emaneti o eller
sana evlat, iyi bakmalısın onlara, diye de gönlümü almayı unutmamıştı.
13