HASAN DEDENİN DİLİNDEN PEYGAMBER EFENDİMİZ

Hazreti Muhammed Efendimiz
Seyri sülûka gelince; eğer yolcu, Allah’ı, ne
kadar güzel varsa bu alemde hepsinin üstünde
tutarsa, O’na temiz bir aşkla bağlanırsa, O’nun
güzelliğiyle kalbini doldurursa, acaba onda benlik
kalır mı? Bir bak bakalım, o seyri sülûkta ne
seyrediyorsun? Yine sensin seni seyreden. Çünkü
özü sendedir; bir noktadan sonra artık Tanrı
kulluk yapmaya başlar.
Aşıkların dini nedir? İnsan, insanı sevmeden,
Hüda’yı sevemez ki! Kim bir insanı çok severse,
sevilen kişi onun hem dini, hem imanı, hem de
Rabb’idir. Fakirin nazarında, benim dinim de,
imanım da, Rabbim de Hazreti Muhammed’dir.
Peygamber Efendimiz ile Hazreti Mevlana’yı hiç
ayrı görmem. Hazreti Mevlana’nın özü Hazreti
Muhammed Efendimizdir.
“Ahmed görseydi beni yüzüm sararmış sarhoş,
O gözümü öperdi ben ellerini bir hoş.
Yine şu sermest gönül o bağın delisidir,
Asıl deli gönülsüz bağsızın birisidir.
Sermest kendinde olmaz arifse gönlümüzdür,
Onun ne niteliği ne sayısı bellidir.
Divane sermestim ten şişesini kırdım,
Ben öğüt dinlemem ki hakkım bağın bendidir.
Neden damla olayım denizde boğulmuşken,
Neden ölü olayım canım gönlüm diridir.
!105